Bardzo ważne
Postępowanie u człowieka z nagłym zatrzymaniem krążenia
mgr Łukasz Iskrzycki
dr hab. Dorota Zyśko prof. nadzw.
W gabinecie weterynaryjnym pacjentem jest zwierzę, ale może również dojść do nagłego pogorszenia stanu zdrowia człowieka. Może wystąpić na przykład nieprawidłowa reakcja układu wegetatywnego (reakcja wazowagalna), reakcja alergiczna, zaburzenia rytmu serca, ból w klatce piersiowej, silna duszność, największe zagrożenie niesie jednak nagłe zatrzymanie krążenia (NZK). Celem pracy jest przedstawienie aktualnych wytycznych dotyczących postępowania w nagłym zatrzymaniu krążenia.
Summary
Management of patients with sudden cardiac arrest
Sudden cardiac arrest (SCA) is a life threatening condition. This paper aims to present the principles of cardiopulmonary resuscitation (CPR) in patients with out-of-hospital SCA. The diagnosis of SCA should be recognized in an unconscious patient who is not breathing normally. Checking the pulse is reserved only for rescuers who perform it routinely. Airway patency should be ensured at the beginning of the procedure. However, mouth-to-mouth ventilation is not usually necessary in the initial period of SCA treatment and chest compression-only CPR may be provided by the rescuer. Chest compressions of a patient lying on their back in the mid-thoracic region at least 100 times per minute to a depth of 5-6 cm are the basic intervention.
Key words: sudden cardiac arrest, cardiopulmonary resuscitation, human
Sposób postępowania w przypadku wystąpienia NZK wydaje się powszechnie znany, wiele publikacji wskazuje jednak na niedostateczną wiedzę lekarzy medycyny weterynaryjnej w tym zakresie. Co ciekawe, podobnie oceniana (jako niedostateczna) jest wiedza lekarzy medycyny pracujących na oddziałach, gdzie nagłe zatrzymania krążenia są rzadkie, a nawet rezydentów z anestezjologii. Zalecenia dotyczące prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) ulegają zmianie i jedynie ciągłe doszkalanie się w tym zakresie gwarantuje odpowiednie umiejętności (3, 6).
Lekarze weterynarii umieją resuscytować i stosunkowo często podejmują tę czynność u zwierząt. Ponadto lekarz weterynarii często musi być samowystarczalny, gdyż zwykle nie ma specjalisty, do którego mógłby odesłać właściciela zwierzęcia. Jest więc nastawiony na konieczność posiadania bardzo szerokiej wiedzy, i rzeczywiście ją ma. Rzadko natomiast podejmuje czynności RKO w odniesieniu do człowieka – właściciela zwierzęcia. Sądzimy więc, że krótkie przedstawienie podstawowych czynności resuscytacyjnych (RKO lub BLS = basic life support) może być ciekawe również dla lekarzy weterynarii.
