Terapia IRAP należy do odłamu medycyny regeneracyjnej. Na świecie zaczęła być znana jako Orthokine i była używana w medycynie człowieka, następnie w medycynie koni, a teraz również małych zwierząt. Terapia dotyczy zwyrodnień i zapalenia stawów oraz kości, zapalenia ścięgien, zwężenia kanału lędźwiowo-krzyżowego, zespołu cauda equina i urazów mięśni. Jest przy tym bardzo bezpieczna, gdyż opiera się na wykorzystywaniu naturalnych zdolności regeneracyjnych organizmu.

Medycyna regeneracyjna to interdyscyplinarna dziedzina zajmująca się naprawą, zastępowaniem i regeneracją komórek, tkanek oraz narządów w celu przywrócenia ich należytego funkcjonowania w przypadku chorób, skutków urazów i procesów starzenia.

Medycyna weterynaryjna wykorzystuje metody medycyny regeneracyjnej, takie jak autologiczne i alogeniczne przeszczepy komórek macierzystych, iniekcje z kwasu hialuronowego (HA), autologiczna kondycjonowana surowica (ACS), bogatopłytkowe osocze (PRP). W Polsce, poza stosowanymi powszechnie iniekcjami dostawowymi z HA, medycyna regeneracyjna w weterynarii pojawiła się stosunkowo niedawno. Polscy lekarze wprowadzili ją do swoich usług rok, może półtora roku temu. Trzeba jednak pamiętać, że żadna z wyżej wymienionych metod nie jest złotym środkiem na wszystkie dolegliwości, nie jest to forma zastępująca operację. Sięgamy po nią w okolicznościach, gdy chirurgia nie może być zastosowana. Jest to metoda leczenia bólu, szczególnie przewlekłego, w której zamiast terapii farmakologicznej możemy zastosować innowacyjne autologiczne metody leczenia, w zasadzie w 100% bezpieczne.

Leczenie metodą IRAP, bo o niej traktuje artykuł, jest znane na świecie od 10 lat. Jest to pierwsza metoda, która najpierw zyskała olbrzymią popularność i skuteczność w leczeniu bólu stawów u ludzi jako terapia Orthokine, a dopiero w drugiej kolejności wdrożono ją do medycyny weterynaryjnej, początkowo u koni, a następnie u psów.