Komunikacja interpersonalna lekarza weterynarii staje się nieodzownym elementem praktyki, równie ważnym jak wiedza medyczna. W świetle najnowszych badań naukowych, które m.in. porównują ją do komunikacji lekarza medycyny człowieka z pacjentem, stwierdzono, że skuteczna komunikacja weterynaryjna ma bezpośredni wpływ na diagnozę, przebieg leczenia i utrzymanie relacji z klientem. Nowoczesne podejście oparte na partnerstwie z opiekunem zwierzęcia w procesie podejmowania decyzji medycznych staje się coraz bardziej istotne, podkreślając rolę kompetencji komunikacyjnych lekarza weterynarii. Warto zatem przyjrzeć się ewolucji komunikacji weterynaryjnej, wyzwaniom swoistym dla tego obszaru oraz rosnącej potrzebie doskonalenia tych umiejętności, które zyskują na znaczeniu zarówno w sferze zawodowej, jak i finansowej lekarzy weterynarii.

Komunikacja interpersonalna lekarza weterynarii – czy to się przydaje i co mówią najnowsze badania naukowe

„To, jak się komunikujemy, jest równie ważne jak to, co mówimy” twierdzi Kurtz (1), podkreślając, że komunikacja jest równie ważnym elementem praktyki medycznej jak wiedza stricte medyczna. Istotna rola, jaką pełnią kompetencje z zakresu komunikacji w praktyce lekarsko-weterynaryjnej, oraz potrzeba ich kształtowania w procesie edukacji i podnoszenia kwalifikacji są stosunkowo nową koncepcją w porównaniu z mającą wiele dekad udowodnioną tezą wagi komunikacji lekarza medycyny z pacjentem w całym procesie terapeutycznym.

Literatura naukowa w obszarze medycyny człowieka dość obszernie dokumentuje wpływ stylu komunikacji, jak również posiadania kompetencji z zakresu komunikacji interpersonalnej przez lekarza na wyniki leczenia pacjenta, a także na stopień jego zadowolenia (2). Wyniki badań dowodzą, że dla prawidłowego postawienia diagnozy przez lekarza większe znaczenie ma uważne zbieranie wywiadu niż samo badanie fizykalne pacjenta (3).

Dobra komunikacja interpersonalna lekarza z pacjentem ma zatem bezpośrednie przełożenie na diagnozę i przebieg procesu terapeutycznego. Najnowsze badania (4) dowodzą, że kompetencje niezbędne przy profesjonalnym wykonywaniu zawodu lekarza weterynarii zwierząt towarzyszących są zbieżne z kompetencjami wskazywanymi jako istotne w komunikacji lekarzy medycyny człowieka. Zaliczane są do nich m.in.: umiejętność podążania za klientem, zapewnienie dwustronnej komunikacji pomiędzy lekarzem weterynarii a klientem, zapewnienie możliwości dokonywania wyborów, edukowanie opiekuna.

Znaczącym czynnikiem wpływającym na relację lekarza z klientem są zaburzenia komunikacji (5). Przerwy lub zaburzenia komunikacji (na przykład przerwanie leczenia, niepodążanie w komunikacji za klientem, stosowanie języka niezrozumiałego dla opieku...