Polihydrat polimetylosiloksanu jest enterosorbentem należącym do grupy organosilikonowych polimerów. Jest substancją od wielu lat wykorzystywaną w lecznictwie. Ma bardzo dobre właściwości absorpcyjne, zmniejsza „obciążenie metaboliczne” narządów wewnętrznych biorących udział w detoksykacji organizmu, takich jak wątroba i nerki, a także normalizuje funkcje motoryczne, wydalnicze i trawienne przewodu pokarmowego oraz przyczynia się do przywrócenia integralności i przepuszczalności błony śluzowej jelit. Mechanizm działania omawianego związku polega na wytworzeniu ochronnej warstwy, która nie dopuszcza do kontaktu śluzówki jelit ze szkodliwymi czynnikami, wykazując zdolności do pochłaniania egzotoksyn dostających się do organizmu ze środowiska, pochłaniania endogennych produktów wydzielania i hydrolizy, zapobiegania reakcjom toksyczno-alergicznym lub ich osłabiania (1).

Na rynku produktów weterynaryjnych polihydrat polimetylosiloksanu dostępny jest pod nazwą EnteroZOO^®. Liczne badania wskazują, że jest to preparat dobrze tolerowany przez zwierzęta, znajdujący zastosowanie w leczeniu różnych stanów patologicznych (1).

Dziewięćdziesięciodniowe podawanie szczurom omawianego enterosorbentu doprowadziło do poprawy stanu mikroflory jelit tych zwierząt. Wraz z podawaniem polihydratu polimetylosiloksanu obserwowano zaniki nietypowej flory bakteryjnej i dominację pałeczek kwasu mlekowego w jelicie cienkim, co wskazuje, że może być on stosowany w leczeniu stanów dysbiozy (2).

Profilaktyczne i terapeutyczne podawanie polihydratu szczurom z doświadczalnie wywołaną chorobą wrzodową żołądka i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego znacząco zmniejszyło liczbę i powierzchnię zmian na błonie śluzowej ich przewodu pokarmowego, a ponadto istotnie ograniczyło rozwój zatrucia endogennego, często towarzyszącego tym chorobom (3, 4). U szczurów z piorunującym zapaleniem wątroby preparat ten utrudniał peroksydację lipidów w tkance wątroby, zapobiegał wzrostowi aktywności enzymów antyoksydacyjnych oraz przyczyniał się do obniżenia aktywności aminotransferazy w surowicy (5). Polihydrat przyspiesza ponadto metabolizm ksenobiotyków w wątrobie zwierząt (6), a u osobników z niewydolnością nerek poprawia filtrację kłębuszkową i powoduje spadek stężenia kreatyniny we krwi (7). Wykazuje także korzystny (normalizujący) wpływ na wskaźniki profilu lipidowego, równowagi prooksydacyjno-antyoksydacyjnej w tkance wątroby i jej strukturę histologiczną (8).