Żywienie jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na stan zdrowia. Tradycyjne dawki pokarmowe dla koni mają dużo węglowodanów, a mało tłuszczu. Nadmiar węglowodanów niestrukturalnych, takich jak skrobia, fruktany i cukry proste, może mieć niekorzystny wpływ na organizm. Ponadto węglowodany dostarczają mniej energii niż taka sama ilość tłuszczu. Zainteresowano się więc użytecznością suplementacji tłuszczu w żywieniu koni. Szereg badań wskazuje, że częściowe zastąpienie węglowodanów tłuszczem może w pewnych przypadkach przynieść dobre efekty.

Pierwszym źródłem tłuszczu w diecie koni jest wydzielina gruczołu mlekowego klaczy. W badaniach, w których porównano skład siary i mleka klaczy kilku ras, siara pobrana bezpośrednio po porodzie zawierała średnio 2,9% tłuszczu. W przypadku mleka z 2.-5. dnia laktacji wartość ta wynosiła 2,1%, a później uległa obniżeniu do 1,3% (32). Wydzielina gruczołu mlekowego klaczy ma więc mało tłuszczu, podobnie pasze stałe wchodzące w skład tradycyjnych dawek pokarmowych dla koni. Dobrej jakości ruń pastwiskowa, składająca się głównie z traw, zawiera około 20 g tłuszczu surowego/kg suchej masy (36). Niska zawartość tłuszczu w trawie sprawia, że siano też jest ubogim źródłem tego składnika. Więcej tłuszczu jest w owsie, nawet do 9%.

Jednym z problemów w żywieniu koni jest nadmierna podaż węglowodanów niestrukturalnych. Może do tego dojść na przykład wówczas, gdy konie wypasane na pastwisku, kiedy ruń jest bogata w węglowodany rozpuszczalne w wodzie – fruktany i cukry proste – dostają dodatkowo znaczne ilości ziarna. U koni wypasanych na takim pastwisku lepszym rozwiązaniem jest zastosowanie w diecie dodatku tłuszczu i włókna niż dodatku bogatego w skrobię i inne węglowodany niestrukturalne. Pozwala bowiem uniknąć nadmiaru łatwo fermentujących węglowodanów i niedoboru włókna (13). Dodatek tłuszczu i włókna może jednak wpłynąć na obniżenie zawartości związków mineralnych w tkance kostnej u młodych osobników, przypuszczalnie na skutek zmniejszonej dostępności biologicznej składników uczestniczących w rozwoju kości (14). Z drugiej strony może pozytywnie oddziaływać na zachowanie się źrebiąt, które lepiej znoszą sytuacje stresowe, na przykład związane z odsadzeniem (27).