d) opieka nad dawcą po pobraniu narządu
e) rokowanie krótko- i długookresowe dla dawcy
f) „socjalne” losy dawcy po pobraniu narządu
g) kryteria kliniczne konieczne do zakwalifikowania danego przypadku do przeszczepu
h) kwalifikowanie biorcy
i) przygotowanie biorcy
j) procedura wszczepienia narządu biorcy
k) opieka pooperacyjna nad biorcą
l) opieka długookresowa nad biorcą
m) rokowanie krótko- i długookresowe dla biorcy.
Po rozłożeniu problemu na „czynniki składowe” należy dokonać wyboru kontekstów, w jakich każdy z elementów będzie analizowany. W przytoczonym przypadku tych aspektów jest kilka. Najważniejsze z nich to:
1. aspekty merytoryczne
2. aspekty etyczne
3. aspekty prawne
4. aspekty ekonomiczne.
Analiza problemów cząstkowych składających się na procedurę ogólną „przeszczep nerki u psa” w wymiarach (aspektach) przytoczonych powyżej da nam pewną macierz, która pokazuje, gdzie tak naprawdę występują kontrowersje (trudności, dylematy – tab. II, zaznaczone na czerwono).
Analizując macierz stworzoną dla celów analitycznych, łatwo zauważyć, że złożona procedura przeszczepu nerki u psów składa się z dwóch etapów: pozyskiwanie dawców i pobór nerki od dawcy oraz wszczepienie pozyskanego narządu biorcy i opieka nad biorcą po przeszczepie.
Etap drugi w zasadzie nie budzi większych kontrowersji w żadnym z przyjętych aspektów. Jest to kosztowna procedura, której zastosowanie daje medianę przeżycia pomiędzy cztery dni a 10 lat, stwarzająca określone problemy dla zwierzęcia i opiekunów.
Największe kontrowersje wiążą się z pozyskiwaniem dawców i pobieraniem od nich nerek do przeszczepów (etap pierwszy). W warunkach polskich przyjęte rozwiązania prawne „zabraniają wykonywania zabiegów lub procedur w celu innym niż ratowanie jego (zwierzęcia) zdrowia lub życia” (Art. 27 ustęp 1 ustawy o ochronie zwierząt). Odstępstwo od tej normy prawnej zawarte jest w ustawie o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, która dopuszcza wykonywanie procedur mogących spowodować u zwierzęcia ból, cierpienie, dystres albo trwałe uszkodzenie organizmu, w stopniu równym ukłuciu igłą lub intensywniejszym. Jednak procedury te można wykonywać tylko w przypadku prowadzenia badań podstawowych i stosowanych oraz w przypadku kształcenia na poziomie szkolnictwa wyższego bądź szkolenia w celu zdobycia albo doskonalenia kompetencji zawodowych. Jednak i w tych przypadkach nie wolno uśmiercać zwierząt wyłącznie po to, aby wykorzystać ich narządy lub tkanki do celów określonych powyżej.
Ustawy tej nie stosuje się do usług weterynaryjnych w rozumieniu ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt. Konkludując, usługowe przeszczepianie nerek u psów w ramach działalności ZLZ jest w Polsce prawnie zabronione. Procedura jest dopuszczalna na warunkach określonych w ustawie o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych.
