Skręt okrężnicy (large colon volvulus, LCV) uważany jest za czwartą pod względem częstości występowania przyczynę kolek u koni (1). Jest to stan zagrażający życiu. Według badań przeprowadzonych przez Fishera (9) przeżywalność koni dotkniętych tą chorobą wynosi pomiędzy 21 a 42%, a według Kellehera jest to pomiędzy 35 a 83% (15). Dane potwierdzają, że bardzo istotne w tym przypadku jest szybkie postawienie diagnozy oraz dobór właściwego leczenia (7).

Anatomia

Okrężnica u konia ma około 6-8 m długości. Wyróżnia się okrężnicę dużą (wstępującą) oraz okrężnicę małą (zstępującą). Okrężnica wstępująca, a dokładniej jej prawy pokład dobrzuszny, rozpoczyna się ujściem ślepo-okrężniczym i obejmuje cztery odcinki połączone trzema zgięciami. Okrężnica dobrzuszna prawa przechodzi w zgięciu mostkowym w dobrzuszną lewą. Ta z kolei zgięciem miednicznym przechodzi w pokład dogrzbietowy lewy (2). W tym miejscu następuje gwałtowne zmniejszenie średnicy, zgięcie miedniczne funkcjonuje jako ujście między dwoma odmiennymi czynnościowo pokładami. Okrężnica dogrzbietowa lewa biegnie w kierunku doczaszkowym i w zgięciu przeponowym przechodzi w okrężnicę dogrzbietową prawą, która jest najkrótszym i jednocześnie najmniej ruchomym fragmentem jelita grubego. Miejscem predylekcyjnym do występowania skrętów oraz przemieszczeń są lewe pokłady okrężnicy, które umieszczone są swobodnie w jamie brzusznej.