U klaczy znieczulenie ogólne jest szczególnie niebezpieczne podczas ostatniego trymestru ciąży i może doprowadzić do ronienia. W pierwszych dwóch trymestrach nie stanowi ono krytycznego zagrożenia, a przy odpowiednim zaplanowaniu oraz właściwym doborze postępowania i leków w większości przypadków zwieńczone jest sukcesem. Kluczowe procedury podczas znieczulenia ogólnego u klaczy to przede wszystkim utrzymanie odpowiedniego utlenowania, jak również ciśnienia tętniczego krwi, aby zminimalizować ryzyko niedotlenienia płodu, co jest bezpośrednim sygnałem do ronienia. Pierwsza część artykułu ukazała się w MW 4/2013.

Podczas doboru środków anestetycznych należy uwzględnić ich szkodliwy wpływ na płód i unikać środków długo działających oraz mających zdolność kumulacji. Żaden ze środków anestetycznych nie powoduje bezpośrednich uszkodzeń płodu ani jego utraty. Wszystkie leki zastosowane u klaczy mają natomiast bezpośredni lub pośredni wpływ na płód poprzez zmiany przepływu krwi przez macicę. Jeżeli dany lek przenika barierę łożyskową, pokona również skutecznie barierę krew–mózg u płodu.

Utrzymująca się bradykardia oraz zmniejszona aktywność macicy są czynnikami stresogennymi dla płodu. Podczas sedacji i premedykacji klaczy należy pamiętać o tym, że acepromazyna (0,1 mg/kg i.v.) zwiększa częstotliwość pracy serca zarówno matki, jak i płodu o mniej więcej 25/ /min, nie wpływa jednak na przepływ aortalny u płodu. Cała grupa preparatów z grupy alfa-2-agonistów jest uważana za bezpieczną, w wielu wypadkach jednak powodowana przez nie bradykardia może utrzymywać się przez dłuższy czas, a dodatkowo jest pogłębiona u płodu.