BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Sympozjum – medycyna regeneracyjna w weterynarii
Spojrzenie polskiego lekarza weterynarii
Dr n. wet. Beata Degórska
Temat dotyczący zastosowań klinicznych medycyny zwanej regeneracyjną jest bardzo chwytliwy i na czasie. W ostatnich latach pojawiło się sporo nadziei związanych z tego rodzaju leczeniem. W czym może pomóc medycyna regeneracyjna w XXI wieku? Jakie stawia sobie zadania i co naprawdę możemy dzięki niej uzyskać? Trudno o jednoznaczną odpowiedź na te pytania.
W wielu przypadkach przewlekłych chorób narządu ruchu możliwości zastosowania leczenia farmakologicznego napotykają na ograniczenia. W leczeniu zaburzeń ortopedycznych stosowane są różne metody mające na celu zniesienie bólu i przywrócenie sprawności, takie jak podawanie leków niesteroidowych przeciwzapalnych, leków przeciwbólowych, szeroko rozumiane zabiegi rehabilitacyjne, leczenie miejscowe – zastosowanie dostawowe lub okołostawowe leków z grupy glikokortykosteroidów, kwasu hialuronowego, odpowiednia dieta, doustne podawanie preparatów usprawniających czynność stawów. Ograniczenia, o których wspomniano wcześniej, bywają związane z niewystarczającą skutecznością działań terapeutycznych, objawami ubocznymi leczenia farmakologicznego, a także w niektórych przypadkach z brakiem jego skuteczności, co klinicznie przekłada się na trwałe dolegliwości, utrudniające zwierzęciu życie.
Dla takich pacjentów medycyna szuka preparatów, które mogłyby uzupełnić bądź też zastąpić tradycyjne postępowanie farmakologiczne w leczeniu chorób narządu ruchu. Nie chodzi tu wyłącznie o choroby przewlekłe, ale także o modyfikację procesu zapalnego zaraz po zabiegu chirurgicznym, dzięki której możliwe byłoby szybsze wyzdrowienie i powrót do pełnej sprawności.
W artykułach sympozjum wymieniono dwie główne metody – zastosowanie surowicy bogatopłytkowej oraz komórek macierzystych. Pierwsza z nich jest bardzo powszechnie wykorzystywana zarówno w medycynie weterynaryjnej, jak i w medycynie człowieka, druga zaś w różny sposób próbuje znaleźć swoje miejsce w praktyce klinicznej.
PRP, czyli surowica bogatopłytkowa, jest szeroko stosowana w medycynie weterynaryjnej. Uważa się, że pomaga w łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej, jako wspomaganie po operacjach ortopedycznych, a także jako lek podawany miejscowo po urazach. Znajduje bardzo szerokie zastosowanie w stomatologii, jako czynnik wspomagający odbudowę tkanki kostnej. PRP ma działanie przeciwzapalne, usprawniające procesy regeneracji i naprawy tkanek.