Wakacje to dla prasy sezon ogórkowy. Jedne tematy się wymyśla, inne wyciąga z lamusa i odgrzewa. To prawda, że lato sprzyja luźniejszemu podejściu, odpoczynkowi fizycznemu i psychicznemu, złapaniu oddechu i ładowaniu akumulatorów. Prawdą jest jednak również to, że okres mniejszego nawału obowiązków pozwala zwrócić się ku rzeczom, na które zawsze brakuje czasu, odkładanym na jutro.

WpD pragnie wypełnić ten letni czas rozmaitymi, często drobnymi, niekiedy marginalnymi informacjami z różnych dziedzin. Taki „kalejdoskop praktyki”, drobne formy, uzupełniające zagadnienia pozwalają na pogłębienie i poszerzenie znanych – wydawałoby się – tematów.

Lato to także okres, kiedy możemy się dłużej i spokojniej zastanowić nad organizacją naszej kliniki, lecznicy czy gabinetu. Możemy też pomyśleć, czy nasi pracownicy to rzeczywiście zespół, któremu zależy na wspólnym pchaniu do przodu, czy też tzw. „zespół” to zbiór gwiazd, rączych koni, które – każde z nich skądinąd bardzo dobre – ciągną w swoją stronę. A wóz – nie wiedzieć czemu – stoi w miejscu. Być może lato będzie okresem refleksji, niekiedy bolesnych, że z kimś trzeba się rozstać lub zwrócić mu uwagę, gdzie jest jego miejsce w grupie.

Wreszcie rzecz może najważniejsza latem – odpoczynek. Oczywiście odpoczywać można zawsze, nie tylko o tej porze roku, ale większość ludzi lato łączy z relaksem i chce w tym czasie odetchnąć. Nie trzeba nikogo przekonywać, że odpoczywać trzeba, ponieważ tylko wypoczęty pracownik jest wydajny i sprawny. Pracownicy najczęściej dobrze o tym wiedzą i korzystają ze swoich praw w tej dziedzinie. Dużo gorzej jest z właścicielami klinik, lecznic czy gabinetów. Oni, nawet gdy są na urlopie, to tak, jakby byli cały czas w pracy. Smycz telefonu komórkowego, na której wiszą, nieodcięta „pępowina lecznicy” nie pozwalają przestać myśleć o obowiązkach. Czy oni wypoczywają? Czy psychicznie odrywają się od codziennych problemów? Na pewno nie. To właśnie im trzeba uświadomić, że urlop w ich wydaniu to przede wszystkim wypoczynek psychiczny – bez codziennej konieczności podejmowania decyzji. Niech wypoczną przynajmniej tak jak ich pracownicy. Tego trzeba się jednak nauczyć i stale sobie to przypominać.

Życzę Państwu takiego wypoczynku.