Ortopedia jest częścią chirurgii, a w każdym razie tak jest powszechnie postrzegana. Jest dziedziną o szczególnym znaczeniu „wizerunkowym”, gdyż właśnie w jej przypadku zarówno spektakularne sukcesy, jak i porażki są wyraźnie zauważane i oceniane przez właścicieli zwierząt. Najistotniejszym aspektem ortopedii jest prawidłowa decyzja o rodzaju podejmowanych działań. Czy już operować? Czy nie jest za późno? I czy w ogóle operować? Ortopeda, poza umiejętnościami z zakresu techniki operacyjnej, musi mieć szeroką wiedzę na temat fizjologii, patofizjologii narządu ruchu, dietetyki, medycyny paliatywnej itd.

Kulawizna oznacza najczęściej ból, a to z kolei nakazuje bardzo wnikliwe badanie kliniczne, badanie obrazowe, wreszcie dogłębną analizę wszystkich aspektów chorób ogólnych i warunków utrzymania zwierzęcia, które mogą przyczyniać się do rozwoju chorób układu kostno-stawowego.

O ile właściciele starszych zwierząt mogą się jeszcze pogodzić z utykającym psem, zwłaszcza gdy sami cierpią z powodu chorób zwyrodnieniowych związanych z wiekiem, o tyle dla tych, którzy mają młode, rosnące zwierzęta, kulawizna jest ewidentną nieprawidłowością, której nie ma prawa być. Ten właśnie temat stanowi treść sympozjum zamieszczonego w oddawanym do Państwa rąk numerze WpD, poświęconego chorobom ortopedycznym młodych psów. Dokładna znajomość tego zagadnienia jest wiedzą specjalistyczną, wymagającą nie tylko gruntownego przygotowania merytorycznego, ale także dużego doświadczenia klinicznego.

Mam nadzieję, że informacje zawarte w sympozjum przypomną, usystematyzują i być może pogłębią wiedzę tych, którzy ortopedią zajmują się na co dzień, a tym, którzy nie są ortopedami, zwróci uwagę na nieznane aspekty w tej dziedzinie medycyny weterynaryjnej.