Dr Justine Lee, specjalista w zakresie leczenia w nagłych przypadkach, przekonuje, że ta często występująca choroba może być wyzwaniem dla lekarza weterynarii, ale jej wyleczenie może przysporzyć wiele satysfakcji.

„Wciąż zasmuca mnie fakt, że koty są poddawane eutanazji lub giną z powodu niedrożności cewki moczowej” – stwierdziła Justine Lee, DVM, DACVECC, DABT, podczas swojego wystąpienia na konferencji Fetch dvm360 w Baltimore. Dr Lee wyjaśnia, jak ważna jest stabilizacja pacjenta, ciągły monitoring i zwalczenie bólu w uzyskaniu dobrych wyników leczenia kotów z niedrożnością cewki moczowej – poważnym, często występującym nagłym zaburzeniem.

Charakterystyka pacjentów

Niedrożność cewki moczowej występuje zwykle u otłuszczonych lub cierpiących na nadwagę kocurów w wieku od 2 do 6 lat. Choroba może pojawić się jednak również u starszych kotów, szczególnie z już istniejącym innym problemem zdrowotnym. U większości kotów niedrożność cewki moczowej ma podłoże idiopatyczne (53%), rzadziej przyczyną są kamienie moczowe (29%) lub złogi w cewce moczowej (18%) zbudowane z kryształów, komórek, białek i substancji bezpostaciowej.¹

„Bardzo ważne jest, by poświęcić odpowiednio dużo czasu na uzyskanie informacji z wywiadu i uświadomienie problemu właścicielowi” – przekonuje dr Lee. Historia chorób pacjenta, objawy kliniczne oraz informacje na temat diety i korzystania z kuwety mogą umożliwić lepsze zrozumienie stanu zwierzęcia. Na przykład koty mające możliwość wychodzenia na zewnątrz mogą trafiać do lekarza w cięższym stanie, ponieważ właściciele początkowo nie zauważają problemu, jeżeli kot oddaje mocz poza domem.

Przyczyną wizyty zwierzęcia w lecznicy może być niewłaściwe oddawanie moczu, bolesność przy oddawaniu moczu, częstomocz, krwiomocz i(lub) zaparcie. Ponadto niedrożność cewki moczowej może powodować senność, brak apetytu, odwodnienie i silny ból. Chociaż według dr Lee większość kotów jest stabilnych, około 10-12% zwierząt jest dostarczanych do lecznicy w stanie krytycznym – zwykle wykazują otępienie, rzadkoskurcz i niedociśnienie. „Każdy kot z wymiotami natychmiast trafia na oddział intensywnej terapii” – dodaje dr Lee.

Rozpoznanie

Podczas badania palpacyjnego zwykle stwierdza się powiększony, twardy, niedający się opróżnić pęcherz moczowy. Ze względu na zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej mogą występować zmiany przewodnictwa w sercu lub niemiarowości, należy więc wykonać badania podstawowe krwi i elektrokardiogram, zanim podejmie się inne działania diagnostyczne. Badania obrazowe mogą pomóc wykryć kamienie, mocz w jamie brzusznej lub twory w układzie moczowym.