Już nie mogę wytrzymać z tym wirusem. Jako domator (zawsze narzekałem, że gdzieś muszę jechać, wykładać, uczestniczyć...) powinienem czuć się jak ryba w wodzie. Okazało się jednak, że jest inaczej. Cierpię, że muszę prowadzić zajęcia zdalnie, i czuję się jak „dziad, co mówił do obrazu”, bo ten obraz ani słowa.

Kontakt ze słuchaczami, co uświadomiła mi obecna sytuacja, jest szalenie ważny. Nawet kiedy widzę, że ktoś wychodzi w trakcie mojego wykładu (co zawsze trochę mnie rozprasza), mam poczucie emocjonalnego kontaktu. A teraz nie wiem, czy w trakcie za...