Szanowni Państwo

Najwyraźniej idziemy w kierunku coraz pełniejszej realizacji stwierdzenia, że jesteś tym, co jesz. Jedzenie zawsze było jednym z najważniejszych problemów, szczególnie wtedy, kiedy go brakowało. Uświadomiłem sobie, że w przeciwieństwie do wielu ludzi na świecie nigdy nie byłem naprawdę głodny. I nie chodzi o sytuacje, kiedy wracając do domu mówiłem, że jestem głodny jak wilk, a następnie pochłaniałem więcej niż trzeba i prawdopodobnie nie do końca to, co zdrowe, a raczej to, co mi smakowało.
Oczywiście nasze zwierzęta mają te same problemy. Częściej jednak walczymy u nich z brakiem łaknienia, chociaż wilczy apetyt też jest problemem nie tylko behawioralnym, ale często również chorobowym.
Piszę o tym, gdyż w oddawanym do Państwa rąk numerze WpD zamieściliśmy trzy artykuły dotyczące żywienia. W przypadku chorób nerek – ostrej i przewlekłej niewydolności – nie trzeba nikogo przekonywać o konieczności postępowania dietetycznego. Wskazania i skład diety to nasze największe osiągnięcie w leczeniu tej choroby. Tak naprawdę do dzisiaj nikt nie wymyślił lepszego postępowania, a cała farmakoterapia to tylko doraźne gaszenie pożarów, bo cała nadzieja w diecie. Żeby tylko nasze zwierzęta chciały jeść.
Chciałbym szczególnie zwrócić Państwa uwagę na pozornie niezwiązany z żywieniem artykuł dotyczący witaminy B₁₂. Pomijając jej wielokierunkowy wpływ na metabolizm, u kotów jest ona jednym z bezpieczniejszych stymulatorów łaknienia. Ponieważ nie zawsze pamiętamy o jej rutynowym stosowaniu, warto też mieć na względzie ważny objaw laboratoryjny opisany w literaturze. Wykazano, że u klinicznie zdrowych kotów, u których w rutynowym okresowym badaniu profilu biochemicznego stwierdzono wartości stężenia witaminy B₁₂ przekraczające wartości referencyjne, powinno się dokładnie monitorować pacjenta pod kątem ewentualnej choroby nowotworowej.
Jelito określane jest jako tzw. mózg trzewny. To, w jakim jest ono stanie i co do niego dostarczamy, ma swoje przełożenie na wiele funkcji życiowych, jeżeli nie na wszystkie. Na szczęście w przypadku naszych zwierząt mamy duży wpływ na to, co jedzą. Pamiętajmy o tym przy wyborze określonej diety i bądźmy nieczuli na ich błagalny wzrok oraz inne próby wymuszenia smakołyków.