Szanowni Państwo

Skończyły się wakacje, wracamy do szarej codzienności. Wprawdzie dla nas wakacje nie za bardzo są czasem relaksu, choroby nie przestrzegają bowiem reguł pracy i odpoczynku. Natomiast właściciele zwierząt już bardziej. W naszej codziennej praktyce są okresy nasilenia i większego spokoju. Z mojego doświadczenia wynika, że takimi spokojniejszymi miesiącami są styczeń („leczenie ran” po grudniu) i wrzesień (witaj szkoło).

Nie oznacza to oczywiście zwolnienia tempa. Mniej pracy klinicznej może przełożyć się na więcej czasu na samokształcenie. Wrzesień jest tradycyjnym miesiącem licznych kongresów, sympozjów, szkoleń. Stało się to inspiracją do zorganizowania we wrześniu w Krakowie siostrzanej Akademii po Dyplomie, tradycyjnie odbywającej się w marcu. Czy to się przyjmie – zobaczymy.

Wachlarz tematów, które są ciekawe i warte przedstawienia, jest szeroki. Ich różnorodność, podobnie jak w kolejnych numerach WpD, powinna zaspokoić oczekiwania licznego grona czytelników i słuchaczy.

Zauważyłem, że coraz więcej słuchaczy wybiera bardzo specjalistyczne szkolenia, na których omawiane są często „unikatowe” przypadki lub rzadko występujące choroby. Zastanawiam się, czy jest to dobry trend. Oczywiście, żeby coś rozpoznać, trzeba mieć świadomość, że to w ogóle istnieje. Ale czy skupienie się na szczególnych przypadkach albo wyjątkach potwierdzających regułę to dobry kierunek? Czy poszukiwanie skomplikowanych przyczyn przewlekłej biegunki nie przesłania nam konieczności zastosowania w pierwszym rzędzie odrobaczenia lub innej diety?

Zebry w naszym kraju zdarzają się dużo rzadziej niż konie, chociaż tętent kopyt jednych i drugich jest taki sam. Pamiętajmy, że w większości przypadków najprostsze rozwiązania są najskuteczniejsze. Nie zapominajmy o korzeniach.