Specjalistki z zakresu onkologii i żywienia przedstawiają swoje poglądy, jak postępować w przypadku takiego objawu u zwierząt towarzyszących.

Rozpoznanie braku łaknienia u zwierząt domowych może być wyzwaniem zarówno dla ich właścicieli, jak i dla lekarzy weterynarii. By ułatwić to zadanie, Sue Ettinger, DVM, DACVIM (onkologia), dzieli brak łaknienia na trzy kategorie – rzeczywisty brak łaknienia, pozorny brak łaknienia i wtórny brak łaknienia.

Rzeczywisty brak łaknienia pojawia się wtedy, gdy zwierzę znajduje się w nowym, stresującym środowisku, takim jak hotel dla zwierząt lub szpital. Pozorny brak łaknienia dotyczy sytuacji, kiedy zwierzę nie może pobierać pokarmu, jak w przypadku chorób jamy ustnej lub zaburzeń połykania, czyli fizycznie nie jest w stanie spożyć pokarmu. Zdaniem dr Ettinger w praktyce najczęściej spotyka się jednak wtórny brak łaknienia. Jest on związany z chorobami, takimi jak rak, choroby nerek lub choroby serca, oraz ze stosowaniem leków, które powodują utratę łaknienia.

Laura Gaylord, DVM, DACVIM (żywienie), również stwierdziła, że wtórny brak łaknienia jest najczęściej spotykany, ponieważ jest na ogół powiązany z chorobami. „Chciałabym podkreślić, że wybiórcze jedzenie lub brak łaknienia to problem medyczny, a n...