Pomimo że podczas osłuchiwania koni często stwierdza się arytmie, elektrokardiografia jest metodą diagnostyczną bardzo rzadko stosowaną w praktyce terenowej. Pomaga ona w zaklasyfikowaniu zaburzeń rytmu jako zjawiska fizjologicznego bądź patologicznego. Należy jednak pamiętać, że elektrokardiografia spoczynkowa stanowi tylko jeden z elementów pełnego badania kardiologicznego u koni.

Do spoczynkowego badania elektrokardiograficznego u koni z powodzeniem można wykorzystać aparaty weterynaryjne lub też te z medycyny człowieka. Trzeba jednak mieć na uwadze, że niektóre elektrokardiografy wykorzystywane u ludzi nie wykonają zapisu do momentu przymocowania wszystkich elektrod, co w zasadzie wyklucza zastosowanie odprowadzenia przeznaczonego dla koni (patrz niżej).

W znakomitej większości wypadków można wykorzystać te same odprowadzenia, które stosuje się u małych zwierząt, czyli kończynowe i przedsercowe (ryc. 1, 2, 3). U niektórych bardziej nerwowych koni jest to jednak dosyć niebezpieczne i trudne. Pamiętajmy, że zielona elektroda, oznaczana symbolem F (ang. foot), umieszczana jest na lewej kończynie miednicznej, czyli u konia w okolicy kolana, ponieważ fałd kolanowy jest zbyt wrażliwym miejscem.

W przypadku pacjentów niewspółpracujących, należy zdecydować się na odprowadzenie typu podstawa–wierzchołek (ang. base-apex), które jest przeznaczone dla dużych zwierząt (ryc. 4, 5). Jego niekwestionowaną zaletą jest liczba wykorzystywanych elektrod (trzy – dwie czynne, jedna bierna) oraz okolica, w której się je umieszcza.

Z dostępnych w aparacie trzech aktywnych elektrod kończynowych (czerwona – R, żółta – L, zielona – F) do powyższego odprowadzenia można użyć następujących zestawów: czerwona(-)-żółta(+), czerwona(-)-zielona(+) lub żółta(-)-zielona(+). Z reguły ele...