Przepuklina przeponowo-osierdziowa jest najczęściej wrodzoną wadą budowy przepony i worka osierdziowego, w której dochodzi do bezpośredniego kontaktu narządów jamy brzusznej z sercem. W worku osierdziowym mogą wtedy znajdować się: wątroba, jelita lub sieć. Wada ta najczęściej jest wykrywana przypadkowo także u zwierząt w starszym wieku. Leczeniem z wyboru jest operacyjne odprowadzenie przemieszczonych narządów.

Przepuklina przeponowo-osierdziowa jest to patologiczne połączenie pomiędzy jamą otrzewnej a workiem osierdziowym. Przez istniejący ubytek narządy jamy brzusznej przemieszczają się do worka osierdziowego. Jest to wada rzadko występująca u kotów. Ocenia się, że w mniej więcej 50% przypadków brak jest objawów klinicznych, a sama choroba jest rozpoznawana przypadkowo (Liptak i wsp., 2002). Przepuklina przeponowo-osierdziowa jest z reguły wynikiem zaburzeń rozwojowych w życiu płodowym, w szczególności worka osierdziowego (Kheirandish i wsp., 2014). Ponieważ w warunkach fizjologicznych brak jest bezpośredniej styczności pomiędzy przeponą a workiem osierdziowym, uważa się, że bardzo rzadko przepuklina ta może być wynikiem urazu. Chorobie tej często towarzyszą inne wady wrodzone, takie jak wodogłowie, przepuklina pępkowa lub brzuszna, wady mostka, serca albo naczyń płucnych (Burns i wsp., 2013). W rzadkich przypadkach może dochodzić do gromadzenia się płynu w worku osierdziowym i tamponady serca (Kittleson, 1998).

Do narządów najczęściej uwięźniętych w worku przepuklinowym zalicza się wątrobę (z pęcherzykiem żółciowym lub bez pęcherzyka), jelito cienkie, rzadziej śledzionę albo żołądek (Kittleson, 1998; Banz i wsp., 2010). Opisano także przypadki uwięźnięci...

Przebieg kliniczny choroby może być bardzo różny – od braku objawów do objawów bardzo zaawansowanych, przede wszystkim ze strony układu oddechowego i przewodu pokarmowego, prowadzących do wstrząsu i śmierci. Mimo że jest to najczęściej choroba wro...