Technika Dopplera tkankowego umożliwia poza tym pomiar funkcji skurczowej i rozkurczowej mięśnia sercowego, dzięki czemu można zdiagnozować zaburzenia kurczliwości myocardium. W technice tkankowego Dopplera rozróżnia się dwie metody obrazowania – pulsacyjnego i spektralnego Dopplera tkankowego oraz Dopplera barwnego, które umożliwiają w każdym przypadku pomiary różnorodnych parametrów.
U koni sportowych z zaburzeniami kardiologicznymi właściwie można być pewnym, że badanie ultrasonograficzne serca, przeprowadzane także bezpośrednio po wysiłku (tzw. stress-echo lub echokardiografia obciążeniowa), ujawni różnego rodzaju zaburzenia kardiologiczne i pozwoli na ocenę, jaki wpływ na mięsień sercowy i jego kurczliwość ma defekt zastawek sercowych, arytmia i nasilenie tych zmian (analiza kurczliwości mięśnia sercowego).
Cewnikowanie serca
U niektórych koni można ewentualnie zlecić przeprowadzenie cewnikowania serca jako badania uzupełniającego echokardiografię. Tym samym można wcześnie wychwycić zaburzenia ciśnienia w jamach serca. Badanie polegające na wprowadzeniu cewnika do serca może być przeprowadzane zarówno w spoczynku, jak i w czasie wysiłku (na bieżni).
Diagnostyka laboratoryjna
W kardiologii koni do wykrywania ostrych uszkodzeń mięśnia sercowego wykorzystuje się oznaczanie różnych białek swoistych dla mięśnia sercowego, jak troponina-T, troponina-I. U koni z chorobami kardiologicznymi możliwe jest już także oznaczanie innych sercowych biomarkerów, jak ANP (atrial natriuretic peptid – przedsionkowy peptyd natriuretyczny), lub aldosteronu, co dostarcza informacji o wewnątrzsercowych zaburzeniach ciśnienia.
Tłumaczenie: prof. dr hab. Józef Nicpoń
* Holosystoliczny/holodiastoliczny – trwający całą fazę skurczu/rozkurczu; protosystoliczny/ /protodiastoliczny – tzw. wczesnoskurczowy/ /wczesnorozkurczowy; telesystoliczny/telediastoliczny – późnoskurczowy/późnorozkurczowy (przyp. tłum.).
Ryc. – J. Nicpoń
PIŚMIENNICTWO
1. Bonagura J.D. (1990): Clinical evaluation and management of heart disease. Equine Vet. Educ. 2, 31-37. – 2. Brown C.M. (1985): Aquired Cardiovascular Disease. Vet. Clin. North Am. (Equine Practice) 1, 371-382. – 3. Gehlen H., Stadler P., Deegen E. (1998): Beurteilung des Schweregrades von Mitralklappeninsuffizienzen beim Pferd mittels Farbdopplerechokardiographie. Pferdeheilkunde 14, 303-314 Gehlen (2009): Pferdekardiologie, Schlütersche Verlag. – 4. Marr C.M., Reef V.B. (1995): Physiological valvular regurgitation in clinically normal young racehorses: prevalence and two-dimensional colour flow Doppler echocardiographic characteristics. Equine Vet. J., Suppl. 19, 56-62. – 5. Marr C.M. (1999): Cardiology of the horse. W.B. Saunders Company, London, 24-66. – 6. Reef V.B., Bain F.T., Spencer P.A. (1998): Severe mitral regurgitation in horses: clinical, echocardiographic and pathological findings. Equine Vet. J., 30, 18-27. – 7. Reef V.B. (1999): Arrhythmias. W: C. Marr (Hrsg.): Cardiology of the Horse. W.B. Saunders Company, London, S. 179-209. – 8. Stadler P., Frühauf B., Deegen E. (1995): Die echokadiographische Bestimmung der diastolischen Herzfunktion und die Ermittlung des Lungenkapillardruckes beim Pferd. Pferdeheilkunde 11, 109-120. – 9. Verter W., Dietz O. (1999): Krankheiten des Herz- Kreislaufsystems. W: Dietz O., Huskamp B.: Handbuch Pferdepraxis. 2. Auflage, 273-290. – 10. Young L.E. (1999): Cardiac responses to training in 2-year-old Thoroughbreds: an echocardiographic study. Equine Vet. J., Suppl. 30, 195-198.
11. Young L.E., Wood J.L.N. (2000): Effect of age and training on murmurs of atrioventricular regurgitation in young Thoroughbreds. Equine Vet. J. 32, 195-199.
