Termografia jest metodą diagnostyczną, która polega na bezinwazyjnej rejestracji i wizualizacji promieniowania podczerwonego emitowanego z powierzchni ciała badanych koni. Odczytywanie powierzchniowego rozkładu temperatur pozwala na rozpoznanie stanów zapalnych obwodowych odcinków kończyn. Korzyścią termografii jest wykrywanie stanów podklinicznych zapalenia okostnej kości trzeciej śródręcza i mięśnia ścięgna zginacza powierzchownego palców.

Wstęp

Do chorób często dotykających konie wyścigowe należy zapalenie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców i zapalenie okostnej kości trzeciej śródręcza na jej dogrzbietowej powierzchni (Henklewski, 2006). Stanowią one największy odsetek chorób ortopedycznych przyczyniających się do eliminacji koni z treningu.

Dla ochrony koni przed urazem w profilaktyce weterynaryjnej istotne jest rozpoznanie potencjalnej choroby ortopedycznej w jej wczesnym stadium zapalnym (Hoogmoed i Snyder, 2000). Do rutynowych metod diagnostycznych chorób ortopedycznych należą badania kliniczne, radiologiczne oraz ultrasonograficzne, które określają zmiany patologiczne badanych tkanek w następstwie wystąpienia stanu zapalnego.

Termografia jest narzędziem diagnostycznym, które umożliwia szybkie i doraźne rozpoznanie zmian temperatury aparatu ruchu ciała konia. Metoda ta oparta jest na odczytywaniu promieniowania podczerwonego emitowanego z powierzchni ciała. Ponieważ powierzchniowa temperatura ciała jest ściśle związana z charakterem podskórnego przepływu krwi i z procesami metabolicznymi tkanek, oddawane promienie podczerwone mogą odzwierciedlać zwiększony lub zmniejszony przepływ krwi, związany z wystąpieniem choroby. W piśmiennictwie została opisana przydatność termografii w rozpoznawaniu klinicznych przypadków ropnego zapalenia kopyta, ochwatu, zespołu trzeszczki kopytowej, zapalenia ścięgna, zapalenia stawu kolanowego i stępu, a także w procesach naprawczych (Purohit i McCoy, 1990; Vaden i wsp., 1980; Turner i wsp., 1983; Turner, 1991).