W pierwszej części artykułu (MW 1/2014) została opisana istota i przyczyny najważniejszych postaci niedokrwistości występujących u bydła. Niedokrwistość może być chorobą samoistną lub objawem innej, często wielonarządowej choroby. W każdym przypadku konieczne jest wykonanie badań zmierzających do ustalenia charakteru niedokrwistości oraz jej przyczyny. Nie należy bowiem rozpoczynać leczenia niedokrwistości przed zakończeniem diagnostyki. Jedynie w przypadku gdy zwierzę znajduje się w stanie zagrażającym życiu i niezbędna jest szybka transfuzja krwi, ustalenie przyczyny niedokrwistości powinno nastąpić dopiero po jej przeprowadzeniu.

Niedokrwistość jest stanem patologicznym, wynikającym z dysproporcji między zapotrzebowaniem organizmu na tlen a ograniczonymi możliwościami dostarczania go narządom przez krwinki czerwone. Niedokrwistość powoduje wiele objawów klinicznych o charakterze ogólnoustrojowym, a także odchylenia w badaniach laboratoryjnych. Znaczne zmniejszenie liczby czerwonych krwinek można wykryć na podstawie typowych objawów klinicznych, podczas gdy mniej nasilone zmiany można rozpoznać jedynie przy wykorzystaniu badań laboratoryjnych krwi i innych badań dodatkowych, głównie badania morfologicznego krwi.

Dodatkowe badania specjalistyczne, w tym biopsja szpiku i biochemiczne badania enzymatyczne, u bydła nie mają praktycznego zastosowania, przede wszystkim ze względów ekonomicznych. Z tego powodu badania te w praktyce mogą okazać się pomocne jedynie w przypadku wartościowych osobników. Właściwe rozpoznanie różnicowe przyczyny niedokrwistości jest podstawą skuteczności jej dalszego leczenia.

Rozpoznawanie i diagnostyka różnicowa

Wywiad

Diagnostykę niedokrwistości, podobnie jak w przypadku innych chorób, należy rozpocząć od dokładnego wywiadu. Trzeba ustalić, w jakim okresie laktacji jest dana krowa. W czasie okołoporodowym mamy bowiem do czynienia z hemoglobinurią poporodową, ja...