Zgłoszenie podejrzenia hipokalcemii zawsze powinno być traktowane jako nagły przypadek. Czasem decydują minuty, żeby dojechać na czas i uratować leżące zwierzę. W takich ciężkich przypadkach można niekiedy w pośpiechu przeoczyć objawy wskazujące, że przyczyną zalegania nie jest typowa tzw. gorączka poporodowa. Może wtedy zdarzyć się, że w czasie leczenia, zamiast do poprawy, dojdzie do pogorszenia stanu zdrowia, a nawet padnięcia zwierzęcia. Terapia może też w takich przypadkach być nieskuteczna i zwierzę nie wstanie po podaniu wapnia, mimo że oprócz zalegania wszystkie czynności życiowe będą zachowane.

Opracowanie to obejmuje opisy sytuacji, kiedy lekarz weterynarii zostaje wezwany do leżącej krowy, kozy lub owcy i nie ma możliwości natychmiastowego uzyskania wyników laboratoryjnych, które wskazałyby na przyczynę choroby, a właściciel zwierzęcia z różnych przyczyn nie zauważył przed zaleganiem żadnych objawów. Lekarz musi polegać na wywiadzie środowiskowym, chorobowym, wynikach badania ogólnego oraz szczegółowego i często natychmiast podejmować decyzję o leczeniu. Opisane są sytuacje, gdy zwierzę nie było wcześniej dokładnie obserwowane i właściciel znalazł krowę, kozę lub owcę zalegającą. Nie będą tematem tych rozważań przypadki hipokalcemii u stojącej krowy, kozy czy owcy w I stadium choroby, gdyż wówczas diagnostyka różnicowa musiałaby być o wiele szerzej opisana. Musiałyby być też uwzględnione wyniki badań laboratoryjnych materiału biologicznego pobranego od zwierzęcia lub zwierząt w stadzie oraz wyniki analiz paszy, by prawidłowo rozpoznać hipokalcemię.