Lecznicze zastosowanie pól magnetycznych w medycynie wykazuje w ostatnich latach znaczący rozwój. Niewielka liczba przeciwwskazań, jak również brak działań ubocznych przyczyniają się do częstego stosowania tych zabiegów w praktyce fizykoterapeutycznej, szczególnie w ortopedii. W znacznej liczbie prac klinicznych potwierdzono skuteczność tego czynnika fizykalnego zarówno jako samodzielnej metody, jak i wspomagającej po leczeniu konwencjonalnym. Jest działaniem terapeutycznym coraz częściej zalecanym przez lekarzy w praktyce weterynaryjnej.

Pole elektromagnetyczne jest jedną z elementarnych form energii, od której zależy życie na Ziemi. Fala elektromagnetyczna jest to energia wysyłana przez układ materialny w postaci pola elektrycznego i magnetycznego, przy czym wektor natężenia pola elektrycznego i wektor natężenia pola magnetycznego są w każdym punkcie prostopadłe do siebie i do kierunku rozchodzenia się fali. Pozostający w spoczynku ładunek elektryczny wytwarza pole elektryczne, natomiast prąd przepływający przez przewodnik wytwarza pole magnetyczne. Zmiany pól elektrycznych powodują zmiany pola magnetycznego i odwrotnie. Indukują one tzw. prądy wirowe, głównie w tkankach wysoko uwodnionych zawierających jony, co przy wyższych częstotliwościach może powodować powstawanie ciepła. Niskie częstotliwości nie wywołują efektów termicznych, a przede wszystkim pozwalają na głębszą penetrację i przenikają równomiernie przez wszystkie struktury, w związku z czym można je stosować pomimo zespoleń metalowych lub opatrunków unieruchamiających (1) (ryc. 1).