Zwierzęta egzotyczne
Leczenie grzybicy pancerza u żółwi czerwonolicych
lek. wet. Joanna Pajdak1
lek. wet. Sebastian Łabuć1
lek. wet. Marek Benderz1,2
lek. wet. Marta Sanni1,2
dr n. wet. Elżbieta Terech-Majewska1
Grzybice (mikozy) ludzi i zwierząt należą do chorób, których nasilenie ciągle wzrasta. Z tego powodu są aktualnym problemem profilaktycznym, diagnostycznym i terapeutycznym. Sytuację dodatkowo komplikuje mała liczba leków przeciwgrzybiczych.
SUMMARY
Treatment of fungal shell disease in red-eared slider
Mycoses are a common problem in red-eared sliders due to their environment that is conducive to the growth of many pathogenic microorganisms, in particular fungi. Predisposing factors may include immunosuppression and inadequate husbandry. Lesions of shell mycosis are usually obvious but nonspecific, and diagnosis can be problematic. Currently no exact guidelines exist as to what antifungal therapy should look like and how long it should be administered. This article proposes a possible antifungal administration and dosage schedule which can be used in clinical practice.
Key words: shell mycosis, turtle, antifungal therapy
Większość grzybów chorobotwórczych dla zwierząt należy do grupy zarazków oportunistycznych, które są chorobotwórcze tylko w organizmie o osłabionej odporności. Naturalne mechanizmy obronne jedynie w pewnym stopniu chronią przed zakażeniami grzybiczymi w sytuacji, w której zwierzę jest poddane działaniu czynników usposabiających (Gliński i wsp., 2011). W przypadku żółwi do tych czynników zaliczamy między innymi dużą wilgotność środowiska, niewłaściwe odżywianie, stłoczenie osobników i inne mankamenty higieny (Jacobson i wsp., 1994). Stosowanie antybiotyków także bywa czynnikiem usposabiającym do nadmiernego wzrostu grzybów (Mitchell i Tully, 2010).
U gadów, w przeciwieństwie do ssaków, dermatomikoza często nie ogranicza się tylko do części naskórkowej. Zmiany zwykle są liczne, rzadziej spotyka się pojedyncze ogniska (Paré i wsp., 2006).
Zakażenia grzybicze karapaksu (pancerz górny) mogą ujawnić się jako:
- złuszczanie się płytek rogowych lub ich części – na wewnętrznej stronie oddzielonych płytek mogą tworzyć się białawo-mętne struktury
- małe wgłębienia na powierzchni pancerza
- miękkie, kruche masy rozpadłego rogu łuski, przykryte niezmienioną łuską – w wyniku przeniesienia choroby w głębsze warstwy pancerza może dojść do zakażenia i zaniku leżącej poniżej tkanki kostnej
- zmiany przypominające zapalenie kości (osteomyelitis) – choroba przechodzi z tkanki rogowej na warstwę podskórną. Zmienione miejsca dość szybko pokrywają się ponownie rogiem, w niektórych przypadkach jednak proces chorobowy może zaatakować przez kanał Haversa leżącą poniżej tkankę kostną (Gabrisch i Zwart, 2009).
