Łożysko wykształca się po zagnieżdżeniu zarodka do błony śluzowej macicy. U psów następuje to w dniach 18.-20. po przedowulacyjnym wylewie LH, u kotów zaś w dniach 12.-14. po pokryciu indukującym wyrzut LH i owulację.

Łożysko zwierząt mięsożernych jest ukształtowane jako popręgowe (placenta zonaria). Dochodzi przy tym do zrośnięcia się dwóch błon płodowych – kosmówki i omoczni, które wspólnie tworzą kosmówkę omoczniową, inaczej omoczniokosmówkę (allantochorion). Z tego powodu łożysko psów i kotów jest nazywane omoczniowo-kosmówkowym (placenta allantochorialis, ryc. 1). Pod względem budowy histologicznej jest to łożysko śródbłonkowo-kosmówkowe (placenta endotheliochorialis). Ten rodzaj ścisłego kontaktu błon płodowych z matczynymi naczyniami krwionośnymi pozwala zakwalifikować je jako łożysko prawdziwe (placenta vera), w jakie wyposażone są także naczelne i gryzonie, których łożyska są krwio-kosmówkowe.

Łożyska prawdziwe powodują mniej lub bardziej rozległą destrukcję błony śluzowej macicy matki, której część najściślej zespolona z łożyskiem płodowym jest nazywana doczesną (decidua). Podczas porodu ulega ona oddzieleniu i wydaleniu na zewnątrz, co objawia się krwawieniem. U psów i kotów wytworzenie doczesnej nie jest tak zaawansowane jak u naczelnych i gryzoni, mimo to jednak część autorów także zalicza te gatunki do doczesnowców (23). Łożysko, z uwagi na swoją rolę podczas ciąży, jest narządem kluczowym dla jej prawidłowego rozwoju. Patologia łożyska bywa trudna do rozpoznania, gdyż nie zawsze wiąże się z charakterystycznymi objawami klinicznymi. Niekiedy sprowadzają się one do ronień lub urodzeń martwych bądź słabych noworodków.