Grzyby z rodzaju Alternaria należą do workowców szeroko rozpowszechnionych w przyrodzie, chorobotwórczych głównie dla roślin. Około 20% szkód rolniczych jest wynikiem uszkodzenia roślin przez grzyby z tego rodzaju. Do rodzaju Alternaria należy ponad 300 gatunków rozkładających martwą materię organiczną i powszechnie występujących w środowisku. Mogą one stanowić również naturalny składnik bioty fizjologicznej skóry i błon śluzowych ssaków.

Zarodniki tych grzybów rozprzestrzeniają się drogą powietrzną i są obecne w dużej liczbie w środowisku zewnętrznym – w powietrzu, glebie i wodzie. Występują również w pomieszczeniach zamkniętych jako składnik np. kurzu. Ich maczugowate zarodniki bezpłciowe – fialospory – mogą występować pojedynczo lub tworzyć łańcuszki (6). Hodowane w laboratorium na podłożu Sabourauda, wyrastają już po kilku dniach inkubacji w temperaturze ok. 30°C, tworząc szarobrązowe lub oliwkowe, aksamitne kolonie (ryc. 1, 2).

Grzyby z rodzaju Alternaria są również jednym z najczęstszych alergenów u ludzi, powodującym między innymi katar sienny lub astmę. W takich przypadkach alergen stymuluje układ odpornościowy gospodarza do nadprodukcji immunoglobulin E (IgE), które wiążą się z mastocytami i bazofilami. Uwalniane mediatory zapalenia, np. histamina, odpowiadają za pojawianie się takich objawów jak obrzęk błony śluzowej nosa, zaczerwienienie spojówek, łzawienie, świąd skóry i zwiększona produkcja śluzu przez błony śluzowe. Inne alergeny obecne w powietrzu mogą dodatkowo nasilać objawy (katar sienny jako chorobę zdefiniował po raz pierwszy John Bostock w 1819 roku) (5, 6).