Wiele prostych zabiegów u koni – od szycia ran skóry po kastracje – można przeprowadzać w terenie, w znieczuleniu ogólnym (1, 7, 9). Bezpieczne przeprowadzenie narkozy wymaga jednak nie tylko znajomości działania leków, ale także specyfiki znieczulenia tego gatunku zwierząt.

Należy pamiętać o tym, że:

• koń jest zwierzęciem „uciekającym” – utrzymanie pozycji stojącej jest dla niego, atawistycznie, kwestią przetrwania, dlatego tak krytyczne są etapy indukcji i wybudzania
• każdy koń znieczulony ogólnie jest niewydolny oddechowo – największe zaburzenia wiążą się z pozycją grzbietową
• przy przedłużaniu znieczulenia po indukcji konieczne jest podawanie tlenu
• znieczulenie infuzyjne można podtrzymywać bezpiecznie najdłużej 60 minut, ze względu na kumulację anestetyków w organizmie
• brak monitoringu wiąże się z koniecznością utrzymania jak najpłytszego poziomu znieczulenia – taką możliwość daje nam dodatkowe zastosowanie znieczuleń miejscowych
• tak częste powikłanie jak bezdech może być śmiertelnym zagrożeniem w przypadku braku sprzętu (ryc. 1).

Znieczulenie dzielimy na cztery etapy:

Premedykacja

Odpowiednie uspokojenie zwierzęcia i zniesienie reakcji na bodźce zewnętrzne jest niezbędne dla zapewnienia bezpiecznej indukcji znieczulenia. Nie bez znaczenia jest również wpływ leków stosowanych na tym etapie na możliwość obniżenia dawek anestetyków koniecznych do położenia zwierzęcia.

Leki

1. Pochodne fenotiazyny

W Polsce z tej grupy dostępna jest jedynie acepromazyna (Sedalin®). Jest ona lekiem dającym dobry, długotrwały efekt sedacji, ma też działanie antyarytmiczne. Na tym niestety koniec zalet. Nie ma możliwości odwrócenia jej działania, także w przypa...