Znieczulenie ogólne źrebiąt obarczone jest bardzo wysokim ryzykiem. Według niektórych źródeł, w pierwszych sześciu miesiącach życia jest ono prawie pięciokrotnie wyższe niż u koni dorosłych (3). Inne doniesienia wskazują, że ryzyko w pierwszym tygodniu życia jest najwyższe – nawet siedmiokrotnie wyższe niż u koni dorosłych. Następnie spada ono dwukrotnie w ciągu kolejnych trzech tygodni. Po ukończeniu pierwszego miesiąca śmiertelność okołooperacyjna stopniowo obniża się do wartości porównywalnych z osobnikami dorosłymi (1%) (5).

Szczególne zagrożenie jest więc związane z okresem neonatalnym, rozciągającym się u źrebiąt do ukończenia pierwszego miesiąca życia, a nawet dłużej w przypadku wcześniaków, źrebiąt słabo rozwiniętych lub chorych. Dokładne przyczyny takiego stanu rzeczy nie są znane. Wydaje się, że największą rolę odgrywa niedojrzałość poszczególnych układów oraz mechanizmów kompensacji, a także stres związany z oddzieleniem od klaczy (9). Nie bez znaczenia jest też niestety powszechny wśród lekarzy weterynarii brak znajomości odmienności fizjologicznych i farmakokinetycznych wiążących się ze znieczuleniem noworodka. Niewiedza w tym zakresie skutkuje brakiem przygotowania, a tym samym właściwej, szybkiej reakcji w przypadku wystąpienia typowych dla noworodków komplikacji okołoanestetycznych, zupełnie odmiennych od tych, które mogą pojawić się u koni dorosłych (ryc. 1).

Odmienności fizjologiczne

Źrebięta w momencie narodzin są stosunkowo mało dojrzałe pod względem stopnia rozwoju układów organizmu najważniejszych z punktu widzenia znieczulenia. Dodatkowo problemy zdrowotne klaczy w trakcie ciąży, przedwczesny poród lub choroba źrebięcia mogą opóźniać ich dojrzewanie (ryc. 2).