Ostre uszkodzenie nerek jest skutkiem niektórych chorób uogólnionych, stosunkowo częstym u koni. Najczęściej są to choroby przebiegające z hipowolemią lub endotoksemią, a także te, które leczy się środkami o właściwościach nefrotoksycznych, takimi jak aminoglikozydy i(lub) niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). W takich sytuacjach lekarz musi mieć świadomość możliwości uszkodzenia nerek, ponieważ ich dysfunkcja jest często odwracalna, o ile zostanie rozpoznana i będzie właściwie leczona jeszcze w ostrej fazie uszkodzenia.

Objawy kliniczne ostrego uszkodzenia nerek

Przednerkowa lub czynnościowa niewydolność nerek jest prawidłową reakcją fizjologiczną na zmniejszenie objętości krwi krążącej oraz przepływu krwi przez nerki. Ciężkie lub przedłużające się upośledzenie przepływu krwi przez nerki może prowadzić do niedokrwienia i uszkodzenia kanalików nerkowych oraz tkanki śródmiąższowej, co może spowodować wewnętrzną (tzw. nerkową) dysfunkcję nerek (ryc. 1). Ostre przednerkowe i nerkowe uszkodzenie nerek mogą być więc traktowane jako efekt postępującej dysfunkcji i uszkodzenia tego narządu, a nie jako niezależne jednostki chorobowe.

U koni do zmniejszenia przepływu krwi przez nerki i obniżenia wskaźnika filtracji kłębuszkowej, którym towarzyszy gromadzenie się w organizmie szkodliwych produktów przemian azotowych, może prowadzić hipowolemia spowodowana chorobami przewodu pokarmowego, takimi jak zapalenie bliższego odcinka jelita cienkiego, zapalenie okrężnicy, zaciskająca niedrożność jelit, ciężkie powysiłkowe straty płynów/potu oraz ostry ciężki krwotok. Zmniejszenie objętości krwi krążącej, upośledzenie przepływu krwi przez nerki oraz przednerkowa azotemia mogą także być skutkiem posocznicy i endotoksemii.

U koni za ważną przyczynę ostrego uszkodzenia nerek uznaje się również uszkodzenie kanalików wtórne do przedłużającego się upośledzenia przepływu krwi przez nerki (uszkodzenie niedokrwienne), podczas gdy pierwotne choroby kłębuszkowe i śródmiąższo...