Artykuł przedstawia niefarmakologiczne metody leczenia przynoszące ulgę zwierzętom cierpiącym na chorobę ograniczającą ich aktywność ruchową.

Chorobę zwyrodnieniową stawów (osteoarthritis) określa się najtrafniej jako krańcowe stadium choroby stawów. Może ją wywoływać wiele różnych czynników. Charakterystycznymi cechami choroby są: obecność procesu zapalnego błony maziowej i zmiany dotyczące metabolizmu tkanki chrzęstnej, prowadzące do zniszczenia macierzy pozakomórkowej chrząstki. Zapalenie błony maziowej rozwija się już we wczesnych stadiach osteoarthritis i może poprzedzać zwyrodnienie chrząstki.

Cytokiny prozapalne uwalniane przez komórki błony maziowej (jak również przez chondrocyty) są głównym celem potencjalnych strategii terapeutycznych. Cytokiny te powodują dwa główne niepożądane zjawiska – bezpośrednio zmniejszają wytwarzanie macierzy pozakomórkowej przez chondrocyty oraz indukują wydzielanie enzymów proteolitycznych powodujących niszczenie macierzy.

Działania dietetyczne mające na celu zwalczanie procesu zapalnego

Kwas arachidonowy uwalniany z błon komórkowych jest prekursorem cytokin prozapalnych prostaglandyn i leukotrienów, których stężenie w przebiegu osteoarthritis wyraźnie wzrasta. Dieta bogata w kwasy tłuszczowe z rodziny n-3 (zwłaszcza w kwas eikozapentaenowy – EPA) zmienia skład lipidowy błon komórkowych, zmniejszając w nich zawartość kwasu arachidonowego jako prekursora czynników zapalnych.¹

Wykazano, że inkubacja chondrocytów z kwasami tłuszczowymi n-3 powodowała spadek wytwarzania prozapalnych cytokin.² Psy żywione dietą o wysokiej zawartości kwasów tłuszczowych n-3 oraz witaminy E wykazywały poprawę w postaci zmniejszenia się kulawizny powodowanej przez chorobę zwyrodnieniową stawów.^3,4