W artykule omówiono najważniejsze potencjalne czynniki ryzyka i sposoby, jak sobie z nimi radzić.

Przemawiając na grudniowej Konferencji American Association (AAEP) of Equine Practitioners w Salt Lake City w 2014 roku, Dirk Vanderwall, DVM, PhD, DACT, omówił przyczyny wczesnej śmierci zarodkowej u klaczy. W poniższym artykule przedstawiono główne punkty dyskusji podczas spotkania.

Według Dirka Vanderwalla, profesora z Animal, Dairy and Veterinary Sciences Department w Utah State University, do wczesnej śmierci zarodkowej dochodzi między zapłodnieniem a 60. dniem ciąży. W celu monitorowania rozwoju ciąży u klaczy i identyfikacji objawów wczesnej utraty ciąży przeprowadza się zwykle rutynowe badanie ultrasonograficzne przez prostnicę. Pierwsze badanie ciążowe i w kierunku ciąży bliźniaczej powinno być wykonane między 14. a 16. dniem. Jeżeli w tym czasie potwierdzi się ciążę, kolejne badanie wykonuje się przeważnie między 25. a 30. dniem w celu wykrycia uderzeń serca. Praktycy na ogół przeprowadzają dodatkowe badanie w 45. i 60. dniu, co obejmuje okres występowania potencjalnych strat zarodków we wczesnej ciąży.

W przypadku starszych klaczy, u których występuje większe prawdopodobieństwo wczesnych zaburzeń ciąży, Vanderwall zaleca postępowanie według schematu badania przedstawionego powyżej lub nawet częstsze kontrole – co 10 dni w czasie sezonu rozrodczego. Jego zdaniem rutynowe badanie ultrasonograficzne nie ma żadnego niekorzystnego wpływu na ciążę i jest bezpieczne nawet u starszych klaczy.