Prawidłowa temperatura ciała jest jednym z ważniejszych wskaźników stanu ogólnego zwierzęcia i obok badania liczby oddechów, tętna, błon śluzowych, węzłów chłonnych stanowi składnik podstawowego badania ogólnego.

Wszyscy jesteśmy uczuleni na wzrost temperatury ciała. Wysoka gorączka (hipertermia nie jest równoznaczna z gorączką) jest jednym z bardziej niepokojących objawów, a dla właściciela podstawowym wskaźnikiem nasilenia choroby. Nie można się oczywiście temu dziwić, gdyż gorączka, będąca naturalną reakcją obronną organizmu, jeżeli utrzymuje się zbyt długo lub osiąga wysokie wartości, staje się groźnym objawem, który trzeba zwalczać.

W tym kontekście i przy takim nastawieniu nieznaczne obniżenie temperatury poniżej normy jest traktowane z mniejszą uwagą, a często wręcz lekceważone. Ten błąd starają się naprawić z jednej strony artykuły sympozjum o hipotermii, a z drugiej komentarz dr Teresy Mastalerz, do których lektury gorąco Państwa zachęcam.

W praktyce małych zwierząt coraz rzadziej wystarczy „szkiełko i oko” i nawet duże doświadczenie to za mało, by ustalić rozpoznanie. Rozwijająca się szeroko rozumiana domena badań dodatkowych również nakazuje posługiwanie się coraz bardziej wysublimowanymi metodami. Mając na uwadze stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych Czytelników WpD, zamieszczamy też artykuły lub informacje o nowych, nie zawsze jeszcze rutynowo stosowanych technikach – jak choćby badaniach genetycznych, markerach konkretnych chorób itp. Ten aspekt medycyny weterynaryjnej, związany z coraz większą specjalizacją, ale także coraz większymi oczekiwaniami naszych klientów, nakazuje stałe poszerzanie wiedzy, którą staramy się Państwu prezentować na łamach WpD.

Życzę przyjemnej lektury