Małe zwierzęta
Brak apetytu u psów i kotów – objaw somatyczny czy behawioralny? Cz. III
dr n. wet. Jagna Kudła1
prof. dr hab. Roman Lechowski2
W pierwszej części artykułu
(MW 10/2014) przedstawiono najczęstsze przyczyny braku łaknienia u psów i kotów oraz omówiono mechanizmy regulacji neurologicznej i neurohormonalnej apetytu u zwierząt. Podkreślono również istotność obserwacji zachowania zwierzęcia w podejmowaniu odpowiedniego postępowania diagnostycznego. Dla zobrazowania omawianego tematu w części drugiej artykułu (MW 2/2015) opisano przypadek takiego zaburzenia u psa, w części trzeciej zaś – u kota.
SUMMARY
Loss of appetite in dogs and cats – a somatic or behavioural symptom? Part 3
Decreased appetite or lack of appetite are as common manifestations of disease as lethargy or weakness, especially in the context of infectious diseases. On the one hand, as they are non-specific symptoms, they do not indicate any specific disease, but on the other hand, a dog’s or cat’s owner can immediately notice that his or her pet is probably ill. However, such a common symptom may lead to misconceptions because food as well as owner attention are very strong reinforcements. Stress is equally important because any stressful situation can cause a pet to eat less. That’s why the “picky eating syndrome” may be caused by attention-seeking behaviour, learned “negotiation” of better food or may be related to anxiety.
Key words: decreased appetite, anorexia, behaviour, dogs, cats
Opis przypadku
Irbis, kot, samiec, norweski leśny, 2,5 roku, niekastrowany.
Wywiad. Kot w wieku czterech miesięcy, w sierpniu, prawdopodobnie zatruł się Roundupem – popularnym, lecz bardzo toksycznym herbicydem zawierającym sól izopropyloaminową glifosatu. W wyniku tego wystąpiły u niego silne objawy ze strony układu pokarmowego, utrata łaknienia, obniżona aktywność AST (3,98 U/l), nieznacznie podwyższone stężenie kreatyniny (1,23 mg/dl) oraz zmiany hematologiczne – obniżone MCV (39,6 fl) i MCH (12,3 pg), leukopenia (14 × 109/l), limfocytopenia (4 × 109/l), monocytoza (0,6 × 109/l). Stwierdzono także podwyższone wartości dla hematokrytu i liczby krwinek czerwonych (odpowiednio 37,9% oraz 9,59 g/l). Podane wartości hematologiczne – poza MCH – mieściłyby się w zakresie referencyjnym u kotów dorosłych, ale są nieprawidłowe u kota bardzo młodego (tab. I i II).
Po intensywnym leczeniu kot wyzdrowiał i przez kolejne pięć miesięcy nie miał problemów z pobieraniem pokarmu. Od stycznia właścicielka zauważyła u Irbisa coraz słabsze łaknienie, dlatego na początku lutego ponownie zgłosiła się do lecznicy. Wykon...
Po krótkim leczeniu Irbis znów zaczął jeść, po kolejnych pięciu miesiącach jednak ponownie stracił łaknienie. Tym razem oprócz badań laboratoryjnych krwi i moczu wykonano również badanie USG jamy brzusznej, które nie wykazało zmian. Wyniki badań ...
