Intoksykacja ołowiem jest najczęściej notowanym na świecie zatruciem metalami ciężkimi zarówno u ptaków wolno żyjących, jak i towarzyszących. Ołów jest wysoce toksycznym metalem ciężkim, który niekorzystnie wpływa na układ nerwowy, wydalniczy, przewód pokarmowy, układ rozrodczy i krwiotworzenie (12). Wykazano także, że ma on działanie teratogenne i może powodować zamieranie zarodków ptaków (9).

Gangoso i wsp. (7) dowiedli, że metal ten osłabia mineralizację kośćca. Ponadto odnotowano, że nawet bardzo niska ekspozycja na ołów może negatywnie wpływać zarówno na obwodowy, jak i ośrodkowy układ nerwowy (1). W przebiegu zatrucia ołowiem wyróżnia się postać ostrą lub przewlekłą, w których objawy kliniczne zależą od ilości oraz formy metalu spożytego w określonym czasie.

Przewlekła postać występuje u ptaków towarzyszących w wyniku częstego kontaktu ze źródłem tego pierwiastka lub powolnej degradacji i uwalniania ołowiu ze zjedzonego ciała obcego. W wyniku intoksykacji stwierdza się znaczne osłabienie, senność, zaburzenia ze strony układu nerwowego (niedowłady i porażenia kończyn, drgawki), pokarmowego i wydalniczego (całkowity brak apetytu, zielona wodnista biegunka bądź krwisto-surowicza wydzielina z kloaki, możliwe wymioty albo regurgitacja, wychudzenie), a także niedokrwistość (13). Upadki mogą wystąpić w ciągu 48 godzin od pojawienia się pierwszych objawów.

Spośród ptaków ozdobnych zatrucie ołowiem najczęściej diagnozuje się u papugowych. Ptaki te są zwierzętami wścibskimi, dociekliwymi, dlatego nowe przedmioty w ich otoczeniu są obiektem zainteresowania, co przejawia się ich dziobaniem. Źródłem ołow...