Jeszcze do niedawna panowała opinia, że ultrasonograficzne badanie przewodu pokarmowego z uwagi na warunki anatomiczne może być przydatne jedynie w ograniczonym zakresie. Dzięki dostępności coraz lepszych urządzeń, dużo większej dokładności uzyskiwanych obrazów, a także przy odpowiednim przygotowaniu pacjenta do badania metoda ta dostarcza jednak coraz większej ilości informacji. Z uwagi na swoją nieinwazyjność, dostępność oraz możliwość częstych powtórzeń kontrolnych na stałe znalazła miejsce w arsenale badań dodatkowych przewodu pokarmowego. Jest ona także ceniona i rutynowo wykorzystywana w weterynarii.

W celu poprawy jakości obrazu, w badaniu ultrasonograficznym przewodu pokarmowego, tak samo jak przy ocenie innych obszarów ciała, można wykorzystywać środki kontrastowe. W ultrasonografii stosowane są obecnie cztery typy tych substancji: środki kontrastujące dodawane do krwi, zwane też naczyniowymi środkami kontrastującymi, doustne środki kontrastujące, środki kontrastujące swoiste tkankowo oraz lecznicze środki kontrastujące.

Środki kontrastujące swoiste tkankowo mają powinowactwo do konkretnych tkanek lub nawet komórek, co umożliwia stwierdzenie ich ewentualnej obecności w obserwowanych zmianach, np. przy szczegółowym różnicowaniu zmian w wątrobie.

Terapeutyczne środki kontrastujące powstają poprzez powiązanie substancji leczniczej z nośnikiem, którym są właśnie cząsteczki środka kontrastowego, mającego także swoiste powinowactwo tkankowe. Po dotarciu w okolicę objętą procesem patologicznym uwidacznianym w obrazie USG zostaje wysłana wiązka ultradźwięków o dużym indeksie mechanicznym, doprowadzająca do nagłego rozpadu połączenia i miejscowego uwolnienia leku.