W ostatnich latach dokonał się duży postęp w zakresie weterynaryjnej diagnostyki neurologicznej. Tak jak wielokrotnie w innych dziedzinach, tak i weterynaryjni neurolodzy przyjęli pewne procedury z medycyny człowieka. Przykładem takich badań są elektromiografia (electromyography, EMG) i elektroneurografia (nerve conduction velocity, NCV). W ich trakcie analizuje się aktywność spontaniczną i wzbudzoną mięśni oraz nerwów. Na podstawie wyników stwierdza się, czy proces chorobowy ma charakter miopatii, czy neuropatii obwodowej, a w tym ostatnim przypadku – czy dotyczy dolnego neuronu motorycznego i w której części doszło do jego uszkodzenia. Można również wykryć upośledzenie działania synaps. Wszystkie z powyższych zaburzeń w badaniu klinicznym objawiają się podobnie – od niewielkiej kulawizny po parezę lub plegię kończyn.

W badaniach EMG i NCV używa się zestawu elektrod odbiorczych i stymulujących, wzmacniacza potencjałów, stymulatora, urządzenia wizualizującego (dawniej rolę tę pełnił oscyloskop katodowy) i głośnika przetwarzającego odebrane prądy w dźwięki, a tak...

W badaniu elektromiograficznym zwierząt określa się aktywność spontaniczną mięśni. Natomiast aktywność zależna od woli (wolicjonalna), bardzo przydatna w medycynie człowieka, w weterynarii nie ma wartości diagnostycznej ze względu na znieczulenie ...