Choroby zakaźne
MRSA – czy zdajemy sobie sprawę z zagrożenia?
dr n. wet. Olga Szaluś-Jordanow1
dr n. wet. Michał Czopowicz2
prof. dr hab. Tadeusz Frymus1
Zakażenia metycylinoopornymi szczepami Staphylococcus aureus (methicillin-resistant S. aureus, MRSA) stają się coraz większym problemem zdrowotnym ludzi na całym świecie. Ocenia się, że 1,5% populacji ludzkiej jest nosicielami MRSA (von Eiff i wsp., 2001; Davis i wsp., 2004). U zwierząt towarzyszących bezobjawowe nosicielstwo obejmuje od 0,8% do nawet 29,6% badanej populacji (Malik i wsp., 2006; Coelho i wsp., 2011).
Summary
MRSA – are we aware of the risk?
Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) infections are becoming an increasing health problem of people and animals around the world. Traditionally, MRSA stood for methicillin resistance but now the term increasingly refers to a multi-drug resistant group. As a result, MRSA causes diseases whose treatment options are very limited. The most common sequelae of S. aureus infections are skin conditions, such as necrotizing fasciitis, but also pyomyositis, necrotizing pneumonia, endocarditis as well as bone and joint diseases. About 1.5% of the general population are asymptomatic carriers of MRSA, but among people professionally involved with pet animals, this rate is 17% among doctors of veterinary medicine, 18% among the technical personnel, and 5.6% among cat and dog owners.
Key words: methicillin-resistant Staphylococcus aureus, MRSA
Zakażenia MRSA są przyczyną owrzodzenia skóry, głębokiego zapalenia skóry i tkanki podskórnej, zakażenia ran pooperacyjnych, układu moczowego, kości i stawów, układu oddechowego, układu nerwowego oraz zapalenia wsierdzia. Zakażenia te mogą prowadzić również do wstrząsu septycznego oraz ostrych zakażeń przewodu pokarmowego na skutek spożycia toksyn gronkowcowych. Wyniki badań pokazują, że śmiertelność u pacjentów z zakażeniem uogólnionym wywołanym przez MRSA jest znacznie wyższa niż w przypadku pacjentów ze szczepami S. aureus metycylinowrażliwymi (methicillin-sensitive Staphylococcus aureus; MSSA) (Cosgrove i wsp., 2003).
Tradycyjnie szczepy MRSA charakteryzowały się opornością na metycylinę, lecz obecnie termin ten w coraz większym stopniu odnosi się do szczepów wieloopornych, tzn. niewrażliwych na więcej niż trzy grupy chemioterapeutyków. Oporność ta jest związana z obecnością genu mecA i polega na zmianie białek wiążących penicylinę (Penicillin Binding Proteins, białka PBP) w ścianie komórkowej bakterii, będących chemioreceptorami antybiotyków β-laktamowych, na białka PBP2a, które utraciły powinowactwo do β-laktamów. W efekcie MRSA powodują takie same choroby jak MSSA, możliwości leczenia są jednak bardzo ograniczone.
