Trybunał Konstytucyjny w listopadzie 2012 roku wydał wyrok orzekający, że rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 2004 roku, na podstawie którego dokonywany był ubój bez ogłuszania, było sprzeczne z ustawą o ochronie zwierząt, a przez to z konstytucją. W lipcu 2013 roku projekt ustawy dopuszczającej ubój zwierząt bez ogłuszania, czyli tzw. ubój rytualny, nie został przyjęty przez Sejm. Konsekwencją tych wydarzeń jest zakaz uboju bez ogłuszania obowiązujący od 1 stycznia 2013 roku. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie rozstrzyga kwestii merytorycznych związanych z jakimkolwiek rodzajem uboju.

Stwierdzono, że postępowanie wydającego rozporządzenie nie mieści się w zakresie delegacji ustawowej, czyli regulacja taka jest wbrew wytycznym do wydania rozporządzenia. Równocześnie rozpętała się publiczna dyskusja, w której pojawiały się różne argumenty zwolenników i przeciwników uboju rytualnego. Poruszano kwestie prawne, ekonomiczno-gospodarcze, religijne i humanitarne. Z weterynaryjnego punktu widzenia istotne są kwestie higieniczno-sanitarne oraz dobrostan zwierząt.

Historia uboju zwierząt ma kilka tysięcy lat i rozpoczyna się od uboju rytualnego. W starożytnym Egipcie zwierzęta poddawane ubojowi składano jako ofiary bogom. Zasady selekcji zwierząt były ściśle określone – zwierzęta czyste, których mięso można było spożywać, i nieczyste, których konsumpcja była zabroniona. Do nieczystych zaliczano m.in. świnie i niektóre gatunki ryb. Zakazem uboju objęte były także krowy, uznawane za zwierzęta poświęcone bogini Izis. Podobne zasady obowiązywały również w państwie fenickim i w Babilonie.