Aby właściwie przeprowadzić wywiad i ustalić rozpoznanie, aby zaproponować metody leczenia i uzyskać zgodę klienta, aby przekazać przewidywane rokowanie oraz zalecenia dla opiekuna pacjenta, aby kontrolować przebieg terapii i ewentualnie ją korygować, musimy komunikować się z właścicielami pacjentów zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. Jednym z elementów komunikacji jest kanał komunikacji rozumiany jako zespół „narzędzi”, które umożliwiają przesyłanie sygnałów od nadawcy do odbiorcy przy wykorzystaniu różnych mediów (środków komunikacji). Inaczej mówiąc, to sposób porozumiewania się nadawcy i odbiorcy.

Lekarze weterynarii od dziesięcioleci wymieniają informacje z klientami i współpracownikami w inny sposób niż poprzez bezpośredni kontakt. Komunikacja telefoniczna, e-mailowa i radiowa była od dawna uważana za akceptowalny środek ułatwiający konsultacje weterynaryjne. Ostatnie postępy w technologiach teleinformatycznych (ICT) oraz zwiększenie dostępu do szybkich łączy internetowych zarówno dla ogółu społeczeństwa, jak i dla lekarzy weterynarii powodują włączenie tego narzędzia do procesu świadczenia usług weterynaryjnych.

Rewolucja cyfrowa szybko umożliwiła zdalną wymianę wysokiej jakości danych klinicznych, w tym filmów i zdjęć, w celu ułatwienia diagnozowania, leczenia i udzielania porad przez ekspertów. W tym celu od 1983 roku rozwijany jest standard (norma) wymiany informacji medycznych DICOM (Digital Imaging and Communications in Medicine). W ramach prac nad tym standardem działają dwie grupy robocze (WG 25 i WG 30) zajmujące się zastosowaniem standardu w weterynarii. Istnieją systemy serwerowe PACS (Picture Archiving and Communication System), za pomocą których użytkownicy mogą wygodnie tworzyć i przechowywać kopie zapasowe oraz zarządzać obrazami medycznymi DICOM. Powstają nowoczesne programy komputerowe wspomagające diagnozy medyczne, wykorzystujące rozwiązania sztucznej inteligencji (AI). Dostępne są aplikacje (tzw. checker), które umożliwiają klientowi samodzielne dokonanie selekcji i odpowiedź na pytanie „czy muszę udać się z moim pupilem do lekarza”.

Wybuch pandemii COVID-19 spowodował znaczne ograniczenia administracyjne w mobilności naszych klientów oraz konieczność zachowywania na co dzień zwiększonego dystansu społecznego i używania w zwiększonym zakresie środków ochronnych przed zakażeniem. Te wszystkie elementy spowodowały – w efekcie domina – znaczne zmiany i ograniczenia w stacjonarnym świadczeniu usług weterynaryjnych przez ZLZ zajmujące się zwierzętami towarzyszącymi. Pojęcia „telezdrowie” i „telemedycyna” zaczęły funkcjonować jako panaceum na ograniczenia spowodowane pandemią nie tylko w naszym kraju.