Małe zwierzęta
Skóra w roli inspicjenta, czyli jak na podstawie zmian skórnych rozpoznawać choroby wewnętrzne psów i kotów? Cz. III
lek. wet. Joanna Karaś-Tęcza1
dr n. wet. Joanna Dawidowicz2
W poprzednich częściach opracowania dotyczącego wskaźnikowej funkcji skóry (MW 1/2014 i MW 4/2014) zostały opisane przykłady chorób endokrynologicznych, nowotworowych oraz metabolicznych, w których przebiegu skóra wciela się w rolę medycznego inspicjenta. Okazuje się, że na „podpowiedzi ze strony skóry”, ułatwiające ustalenie właściwego rozpoznania, możemy liczyć również w przypadku niektórych chorób o podłożu zakaźnym.
Summary
How can skin lesions aid in diagnosis of internal diseases in dogs and cats? Part 3
The preceding parts of this series about the ability of skin to indicate presence of non-dermatological conditions have discussed examples of endocrine, metabolic or neoplastic diseases. The present article demonstrates that the symptoms of some infectious diseases can also be readily detected on the skin.
Key words: retrovirus infections in cats, cutaneous horns, feline herpesvirus infection, distemper, canine leishmaniasis
Wstęp
Wiadomo już, że zmiany skórne występujące u psów i kotów często świadczą o chorobach o podłożu endokrynologicznym, metabolicznym lub nowotworowym. Okazuje się, że na podpowiedzi diagnostyczne ze strony tego narządu możemy liczyć również w przypadku chorób o innej etiologii. W niniejszym artykule omówione zostały przykłady zakażeń, które mogą przebiegać ze zmianami skórnymi. W niektórych przypadkach są to zmiany bardzo charakterystyczne. Tak jest w przypadku np. mnogich rogów skórnych w przebiegu białaczki kotów lub hiperkeratozy opuszek palcowych i nosa u psów chorych na nosówkę. W innych sytuacjach objawy dermatologiczne są mniej swoiste (np. nawracające ropnie albo przewlekłe zakażenia bakteryjne przewodów słuchowych i skóry u kotów cierpiących na zespół niedoboru immunologicznego).
Wśród chorób zakaźnych i pasożytniczych, w których przebiegu wygląd skóry i okrywy włosowej pacjenta „podpowiada nam”, z jakim czynnikiem patologicznym możemy mieć do czynienia, wymienia się między innymi nosówkę psów, zakażenia retrowirusowe kotów (białaczka, zespół niedoboru immunologicznego), herpeswirozę kotów oraz leiszmaniozę.
Nosówka psów
Wirus nosówki psów (CDV) jest wirusem epiteliotropowym, należącym do rodzaju Morbillivirus, rodziny Paramyxoviridae. Wirus ten w pierwszej kolejności atakuje nabłonek układu oddechowego, następnie przewodu pokarmowego, i wreszcie – układ nerwowy zwierzęcia. Szczególnym objawem nosówki u psów może być nasilona hiperkeratoza opuszek palcowych (tzw. choroba twardej łapy) oraz lusterka nosowego. Zjawisko to występuje stosunkowo rzadko, a jego patogeneza nie została jak dotąd w pełni poznana.
