Temat numeru: parazytologia
Częstość odrobaczania psów i kotów a zagrożenie lekoopornością pasożytów wewnętrznych
dr hab. Jakub Gawor
Po przeczytaniu prospektu lub ulotki preparatu przeciwko pasożytom można odnieść wrażenie, że zastosowanie go u zwierzęcia rozwiąże na długo wszystkie problemy związane z zarażeniem. Osiągnięcie takiego efektu jest oczywiście możliwe, jednak pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad, do których należy zaliczyć – oprócz właściwego dawkowania i sposobu podania – działania mające na celu ograniczenie możliwości ponownego zarażania się zwierząt. Bardzo ważne jest informowanie właściciela o czynniku etiologicznym inwazji, przenoszeniu się zarażenia i ewentualnym zagrożeniu zoonotycznym. Opiekun psa lub kota, mając podstawową wiedzę, będzie świadomy, że bez własnego zaangażowania rezultat leczenia nie będzie satysfakcjonujący, szczególnie w dłuższej perspektywie.
SUMMARY
The frequency of deworming in dogs and cats, and the threat of intestinal parasite resistance to anthelmintics
To achieve long-term intestinal parasite control in pet animals, the infection should be treated with appropriate medicines, and preventive measures should be used to limit the possibility of re-infection via environmental contamination with parasitic infective stages, and/or paratenic and intermediate hosts. Preventive anthelmintic treatment is essential for puppies and kittens, but also for healthy adult dogs and cats if they have access to the outdoors. To date there have been no proven cases of anthelmintic resistance to intestinal worms in dogs and cats in Europe. Ineffective treatment may be due to the lack of diagnosis of a specific worm infection and the presence of dose limiting species (hookworms or whipworms).
Key words: intestinal worms, dogs, cats, anthelmintic efficacy
Dostępne preparaty są wysoce skuteczne i łatwe do podania, ale trudno na przykład zwalczyć pchły, gdy zwierzęta przebywają w zaniedbanych pomieszczeniach, w których w podłożu (wykładziny, szczeliny podłóg) znajdują się kokony Ctenocephalides spp. Bez zastosowania właściwej profilaktyki eliminacja pcheł zajmie trzy miesiące, bo tyle czasu trwa rozwój postaci dorosłych z jaj, które zgromadziły się w otoczeniu przed leczeniem.
W przypadku zwalczania pasożytów jelitowych występuje analogiczny problem ponownego zarażenia (reinwazji) w warunkach zanieczyszczenia środowiska zewnętrznego formami inwazyjnymi. Mogą to być wysporulowane oocysty kokcydiów, cysty Giardia, inwazyjne jaja glist i włosogłówki lub stadia larwalne tęgoryjców. Zwalczenie pierwotniaków albo robaków pasożytniczych będzie wówczas krótkotrwale skuteczne (zwykle nie dłużej niż kilka tygodni) – przez okres równy długości cyklu życiowego danego pasożyta. Osobnym problemem jest obecność w otoczeniu gryzoni, na które psy i koty mogą polować. Gryzonie są potencjalnymi żywicielami paratenicznymi (rezerwowymi) glist lub żywicielami pośrednimi niektórych gatunków tasiemców.
