Zapalenie gruczołu mlekowego stanowi duży problem w hodowli bydła mlecznego. W krajach o wysoko rozwiniętej produkcji mleka i wyrobów mlecznych zwraca się szczególną uwagę na ekonomikę tej gałęzi gospodarki. Do takich krajów należy np. Nowa Zelandia, gdzie został powołany specjalny komitet zajmujący się kosztami wynikającymi z leczenia krów chorych na mastitis. Szczegółowe sprawozdanie z działalności tego komitetu w latach 2005-2006 jest dostępne w sieci (1). Straty są ogromne i to właśnie skłania do zastanowienia się nad koniecznością wprowadzenia takich metod rozpoznawania mastitis u krów mlecznych, które pozwoliłyby na uniknięcie wydatków na nieskuteczne leczenie.

Lekarze klinicyści zajmujący się mastitis mają świadomość, że powszechnie stosowane metody terapii nie są w stu procentach zadowalające. W związku z tym wydatki na leczenie pewnego odsetka krów to wyrzucone pieniądze, które mają swój udział w stratach finansowych ponoszonych w hodowli bydła mlecznego. Czy można temu zapobiec? Wydaje się, że podstawowym czynnikiem pozwalającym na zminimalizowanie kosztów nieprawidłowego postępowania w leczeniu mastitis krów mlecznych byłoby zreformowanie metod diagnozowania tej choroby.

Dotychczas stosowane metody rozpoznawania mastitis krów mlecznych bazują na badaniu klinicznym gruczołu mlekowego i węzłów chłonnych nadwymieniowych oraz wykonywaniu badań laboratoryjnych polegających na określaniu liczby komórek somatycznych i ew...