Badanie ultrasonograficzne pęcherza moczowego jest jednym z podstawowych sposobów oceny budowy oraz rozmiarów tego narządu. Umożliwia wykrycie wad wrodzonych, zapalenia lub choroby nowotworowej i innych nieprawidłowości. Jest niezawodną metodą wstępnej diagnostyki kamicy pęcherza.

Badanie ultrasonograficzne pęcherza moczowego powinno się wykonywać na umiarkowanie wypełnionym pęcherzu moczowym. Zbyt duże wypełnienie lub brak moczu uniemożliwiają prawidłową ocenę ściany pęcherza. Badanie to przeprowadza się w różnych projekcjach z kilku przyłożeń głowicy zarówno z prawego, jak i lewego boku. Pozycja zwierzęcia jest dowolna – może być grzbietowa, boczna lub stojąca. Warto jednak pamiętać o zmianie ułożenia zwierzęcia podczas badania w celu wykrycia ewentualnego osadu albo kamieni w świetle pęcherza.

Prawidłowy obraz ultrasonograficzny

Pęcherz moczowy u psa i kota położony jest w tylnej części brzucha. U psów przy braku moczu przemieszcza się on doogonowo i zlokalizowany jest w jamie miednicy. Doogonowo od pęcherza moczowego można uwidocznić cewkę moczową, która jest lepiej widoczna u samców niż u samic. U samców widoczna jest część błoniasta i prąciowa cewki, u samic zaś miedniczna.

W prawidłowym obrazie ultrasonograficznym widoczne są cztery warstwy ściany pęcherza. Wyróżnia się warstwę:

• śluzową (hipoechogeniczna)
• podśluzową (hiperechogeniczna)
• mięśniową (hipoechogeniczna)
• surowiczą (hiperechogeniczna).

Przy dość znacznie wypełnionym pęcherzu warstwowość ściany może być trudna do oceny. Prawidłowa jej grubość jest zależna od stopnia wypełnienia i u psów oscyluje pomiędzy 1 a 1,4 mm przy umiarkowanym wypełnieniu, a do 2,3 mm przy niewielkiej ilości moczu. U kotów grubość ta wynosi 1,3-1,7 mm (ryc. 1) (1).

Następnie należy zobrazować tzw. trójkąt pęcherza moczowego, tworzony przez słupy moczowodowe wraz z ujściami moczowodów, a potem ocenić szyjkę pęcherza i cewkę moczową. Prawidłowy mocz w badaniu ultrasonograficznym jest aechogenny. Czasem w moczu widoczna jest niewielka ilość fizjologicznego osadu w postaci drobnych, hiperechogenicznych punkcików lub plamek tłuszczu.