Dla większości lekarzy resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) sprowadza się do ułożenia pacjenta w pozycji bocznej, rozpoczęcia ucisków w 1/2-1/3 dolnej klatki piersiowej (100-120 uciśnięć/minutę), założenia rurki intubacyjnej do tchawicy i wentylacji zwierzęcia za pomocą worka AMBU (10-12 oddechów/minutę) podłączonego do źródła tlenu. Wszystkie te czynności określa się mianem podstawowych zabiegów resuscytacyjnych. Poprzedzają one zaawansowane zabiegi resuscytacyjne, polegające na założeniu dojścia dożylnego, podłączeniu elektrod i analizie zapisu badania EKG pacjenta, ewentualnym uderzeniu w okolicę przedsercową oraz podaniu leków najczęściej stosowanych w resuscytacji, czyli atropiny (0,04 mg/kg i.v.), adrenaliny (w niskiej dawce – 0,01 mg/kg i.v., lub w wysokiej dawce przy przedłużającej się RKO – 0,1 mg/kg i.v.), lidokainy (2 mg/kg i.v.) i wodorowęglanu sodu (0,5-1 mmol/kg i.v.).

W przypadku gdy do zatrzymania akcji oddechowej i pracy serca doszło w trakcie znieczulenia, nierzadko istnieje potrzeba odwrócenia działania anestetyków. Można wówczas wykorzystać trzy leki – atypamezol w przypadku uprzedniego zastosowania agonis...

Co jednak możemy zrobić, jeśli przeprowadzamy RKO w pojedynkę, ale nie jesteśmy w stanie zaintubować pacjenta? Jakie rozwiązania mamy do wyboru w przypadku gdy kolejne nieskuteczne próby intubacji opóźniają przeprowadzenie masażu serca? Większość ...

U psów, u których przyżyciowo określono wartości PaO2 i PaCO2, po zatrzymaniu akcji oddechowej i pracy serca przystąpiono do resuscytacji, wykorzystując różne metody wentylacji (w pierwszej grupie intubację dotchawiczą z użyciem worka AMBU, w drug...