U kawii choroby o podłożu endokrynologicznym występują niezbyt często, a wykrywalność ich, ze względu na trudności w diagnostyce, jest niewielka. Cechą charakterystyczną niepowikłanych chorób na tle zaburzeń hormonalnych jest pogorszenie jakości okrywy włosowej, przeważnie z towarzyszącym łysieniem o różnym stopniu zaawansowania. Skóra w miejscach objętych łysieniem nie wykazuje objawów stanu zapalnego i jest przeważnie niezmieniona. W niektórych przypadkach może jednak dochodzić do jej ścieńczenia (w nadczynności nadnerczy) lub nadmiernego złuszczania naskórka (w niedoczynności tarczycy). W zaawansowanych stanach zmiany mogą obejmować dużą powierzchnię ciała, ale nie występują na głowie.

Z chorób o podłożu hormonalnym u kawii nierzadko spotykamy nadczynność jajników związaną z hiperestrogenizmem. Stan ten towarzyszy zazwyczaj torbielom i nowotworom jajników (guz z komórek warstwy ziarnistej), może też występować w okresie okołoporodowym. Torbiele jajników, a co za tym idzie hiperestrogenizm są bardzo powszechne u tego gatunku. W badaniach u 76-80% samic w wieku 1,5-5 lat stwierdza się jednostronne lub obustronne torbiele jajników różnego rodzaju. O ile same wyłysienia, przeważnie symetrycznie obejmujące boki ciała, brzuch, a czasami pośladki, a nawet przerzedzenia sierści na grzbiecie nie są w pełni charakterystyczne, o tyle w zaawansowanym stanie dochodzi z reguły do znacznego powiększenia objętości jamy brzusznej. Duże torbiele uciskają okoliczne narządy, co prowadzi do zaburzeń perystaltyki jelit, atonii i zbierania się gazu w jelicie ślepym oraz duszności w wyniku ucisku na przeponę. Objawom tym może towarzyszyć postępujące osłabienie, utrata apetytu, spadek masy ciała, nadpobudliwość, agresywność i zaburzenia w rozrodzie. Sporadycznie wysokie stężenie estrogenów powoduje upośledzenie czynności krwiotwórczej szpiku kostnego i niedokrwistość oraz zwiększa prawdopodobieństwo wtórnych zakażeń. U zwierząt z hiperestrogenizmem częściej spotyka się zmiany w macicy o charakterze zapalenia, przerostu torbielowatego endometrium lub nowotworu (mięśniaki gładkokomórkowe, włókniaki, włókniakomięsaki). Diagnostyka polega na stwierdzeniu dużych cyst na jajnikach w badaniu palpacyjnym jamy brzusznej lub potwierdzeniu w badaniu RTG bądź USG cyst mniejszych rozmiarów, ewentualnie zmian nowotworowych jajników. Należy jednak zaznaczyć, że nie wszystkie cysty wykazują aktywność hormonalną. Aktywne hormonalnie są zazwyczaj niewielkich rozmiarów torbiele powstałe z przetrwałych pęcherzyków lub ciałka żółtego, natomiast torbiele dużych rozmiarów, wywodzące się przeważnie z sieci jajnika, takiej aktywności nie wykazują.