Postęp w dziedzinie leczenia złamań u psów i kotów doprowadził do stworzenia systemów stabilnych kątowo, zapewniających lepsze przenoszenie sił i zachowanie ukrwienia okostnej, a tym samym poprawiających warunki gojenia złamań. Przedstawiony poniżej system osteosyntezy został wypróbowany w ciągu roku u różnych pacjentów, ze szczególnym uwzględnieniem możliwości wielokierunkowego wprowadzania śrub oraz użycia instrumentarium pomocniczego. Pierwsze wyniki zastosowania systemu są bardzo obiecujące i przemawiają za jego szerszym wykorzystaniem w praktyce klinicznej.

Wprowadzenie

Od czasu opracowania przez grupę roboczą do spraw osteosyntezy [Arbeitsgruppe für Osteosynthesefragen (AO-ASIF)] standaryzowanych metod zespalania złamań, chirurgia weterynaryjna z kilkuletnim opóźnieniem przyjęła większość nowości w tej dziedzinie. Obecnie systemy stabilne kątowo lub blokowane (fixed angle) ugruntowały swoją pozycję w medycynie weterynaryjnej. W systemach tych śruby i płyty stanowią jedną stabilną jednostkę. Związana jest z tym znacznie większa stabilność wszczepów kości w porównaniu z płytami DCP (Dynamic Compression Plate). Dodatkowo płyty stabilne kątowo nie muszą być dociskane do kości, w związku z czym nie dochodzi do zaburzenia jej ukrwienia, szczególnie w obszarze złamania. Dzięki temu kości goją się szybciej i zmniejsza się niebezpieczeństwo złamań wtórnych po usunięciu wszczepów (Perren, 2002; Cronier i wsp., 2010; Watrous i wsp., 2018). Wiele systemów stabilnych kątowo umożliwia wprowadzanie śrub tylko pod kątem prostym do płyty. Z tego powodu w okolicy stawów umieszczane są śruby korowe AO, które uniemożliwiają wykorzystanie wszystkich zalet systemów stabilnych kątowo.

Autor w niniejszym artykule prezentuje nowy system leczenia złamań (ryc. 1). Istotną zaletą tego systemu jest możliwość wprowadzania implantów pod różnymi kątami, szczególnie w pobliżu stawów i miejsca złamania, oraz możliwość łączenia stabilizacji płytkowej z gwoździami śródszpikowymi.

System składa się z docinanych płytek tytanowych i odpowiadających im śrub samogwintujących o średnicach porównywalnych ze standardami AO 1,7, 2,3 i 2,7, z gwintem blokującym łeb śruby w płytce. Wiertła spiralne do poszczególnych śrub mają odpowiednio średnicę 1,4, 1,8 i 2,0 mm (Pech, 2018). System nadaje się do stosowania u psów i kotów o masie ciała do 20 kg. Większe implanty znajdują się obecnie na etapie badań. Uzyskanie wieloosiowości do 15 stopni w stosunku do linii prostopadłej do płyty umożliwia specjalna prowadnica wiertła dokręcana do płyty (ryc. 2). Jednocześnie służy ona jako zbiornik na płyn chłodzący wiertło. Dodatkowo operator może korzystać z gwoździ gwintowanych z kulką, które można stosować do prowizorycznej stabilizacji płyty. Kulki na gwoździach pozwalają na ich wprowadzenie na głębokość maksymalnie 10 mm i umożliwiają dociśnięcie płyty do kości. Zestaw do osteosyntezy nosi nazwę handlową Eickloxx^®*.