Potrzeba stosowania biomateriałów i przeszczepów kostnych wynika z doznanych urazów, zakażeń, nowotworów oraz innych zmian chorobowych układu kostnego. Postępowanie naprawcze w zakresie układu kostnego stanowi jeden z podstawowych problemów badawczych oraz aplikacyjnych medycyny i inżynierii materiałowej. Materiały implantacyjne przejmują funkcję uzupełnionych tkanek i podobnie do tkanek odpowiadają na bodźce o charakterze fizycznym i chemicznym. Złożona budowa większości tkanek sprawia, że typowe implanty zbudowane z pojedynczych składników tylko częściowo spełniają te wymagania. Materiały biozgodne to takie, które charakteryzują się takimi cechami jak wytrzymałość, sprężystość i przewodnictwo cieplne zbliżone do zastępowanych tkanek (ryc. 1) (10).

Pierwsze doniesienia dotyczyły regeneracji ludzkich tkanek za pomocą materiałów pochodzenia naturalnego. Przed 30 laty na konferencji w Waszyngtonie dr Philip Boyne przedstawił sukcesy w rekonstrukcji zmiażdżonych kości szczęki, której odbudowy dokonano z wykorzystaniem kości wołowej. Z czasem rozwinęła się produkcja biomateriałów do regeneracji kości i tkanek. Na rynek wprowadzanych jest wiele nowych produktów, dlatego powinny być one dokładnie testowane oraz wspierane badaniami naukowymi i klinicznymi. Szczególnie cenny jest fakt współpracy producentów biomateriałów zarówno z uniwersytetami, jak i klinicystami. Wyniki naukowe powinny być zawsze uwzględniane przy analizie jako czynniki kluczowe.

Obecnie w medycynie weterynaryjnej stosuje się wiele materiałów do regeneracji tkanki kostnej. Możemy je podzielić na preparaty autologiczne (pozyskane z komórek pacjenta), allogeniczne (pozyskane z komórek z banku tkanek), ksenogenne (pozyskane z...