MAGWET
ZALOGUJ
MAGWET
Prenumeruj
Odnów Subskrypcję
Prenumeruj
Czasopisma
Magazyn Weterynaryjny Weterynaria po Dyplomie
Praktyka
Kliniczna
Anestezjologia Behawioryzm Chirurgia Choroby wewnętrzne Choroby zakaźne Dermatologia Diagnostyka laboratoryjna Diagnostyka obrazowa Endokrynologia Farmakologia i toksykologia Gastroenterologia Geriatria Hematologia Kardiologia Laryngologia Nefrologia i Urologia Neurologia Okulistyka Onkologia Ortopedia Parazytologia Rehabilitacja Rozród Stany nagłe Stomatologia Żywienie
Gatunki
Małe zwierzęta Konie Przeżuwacze Świnie Ptaki Zwierzęta egzotyczne Zwierzęta dzikie
Zarządzanie
Praktyką
Prawo Psychologia Zarządzanie
Wydarzenia
Akademia po Dyplomie POLECAMY Multiforum Webinaria
Filmy
Sklep
Koszyk
0
ZALOGUJ
Zarejestruj
Zaloguj
Zarejestruj

Choroby zakaźne Króliki

Kiła królików – co lekarz weterynarii powinien wiedzieć?

04/10/2022

Artykuł ukazał się
Magazyn Weterynaryjny
2022
10

Zwierzęta egzotyczne

Kiła królików – co lekarz weterynarii powinien wiedzieć?

lek. wet. Aleksandra Migrała
specjalista chorób psów i kotów

Przychodnia Weterynaryjna „Na Wiosennej”, Kłodzko

Kiła królików, znana również jako syfilis, treponematoza lub weneryczna krętkowica królików, jest chorobą zakaźną rzadko spotykaną w warunkach hodowlanych. Częściej potwierdza się ją u królików utrzymywanych jako zwierzęta towarzyszące. Na zakażenie tym krętkiem są podatne zarówno króliki dzikie, jak i domowe. Króliki są wrażliwe także na zakażenie krętkiem zajęczym oraz krętkiem Treponema pallidum wywołującym kiłę ludzi (3). Natomiast ludzie nie są wrażliwi na zakażenia krętkiem króliczym ani zajęczym, zatem kiła królików nie jest zoonozą. Duże podobieństwo skórnych objawów klinicznych i sposób przenoszenia się choroby powodowały, że króliki laboratoryjne odgrywały ważną rolę w namnażaniu drobnoustrojów i diagnostyce kiły u ludzi (3).

Krętki w odróżnieniu od innych bakterii Gram-ujemnych mają błonę zewnętrzną pozbawioną lipopolisacharydów, co powoduje ich wrażliwość na działanie czynników środowiska zewnętrznego, takich jak wysoka temperatura lub środki dezynfekcyjne (4). Do zakażenia kiłą królików dochodzi głównie przez kontakt bezpośredni, zwłaszcza płciowy. Dodatkowo możliwe jest zakażenie królicząt przez matkę podczas porodu oraz w okresie laktacji.

Pierwsze objawy choroby w postaci zmian skórnych w okolicy połączeń skórno-śluzówkowych narządów płciowych i głowy (nos, wargi, powieki) pojawiają się zwykle 3-6 tygodni po zakażeniu (1). Najpierw obserwuje się rumień i obrzęk, następnie dochodzi do tworzenia pęcherzyków. Z czasem zmiany ulegają owrzodzeniu, a następnie pokrywają się krwisto-surowiczym wysiękiem tworzącym strupy. Powstałe zmiany mogą być bolesne. Opisano również lokalizację wykwitów w okolicy palców (pazury i ich łożyska) (3). Stan ogólny zwierzęcia pozostaje na ogół dobry, ponieważ choroba nie obejmuje narządów wewnętrznych (3). U samic może dochodzić do poronień, zatrzymania łożyska albo zapalenia macicy (2). Nierzadko notuje się zakażenia bezobjawowe (1), a po przechorowaniu – nosicielstwo (3). U królików zakażonych bezobjawowo objawy choroby mogą pojawiać się w wyniku stresu.

W przypadku podejrzenia tej choroby u królików można ją potwierdzić serologicznie albo poprzez wykrycie DNA bakterii metodą PCR. Komercyjnie dostępne są następujące badania:

1. Treponema paraluiscuniculi – przeciwciała (aglutynacja), materiał do badania – surowica lub osocze heparynowane.

2. Treponema paraluiscuniculi – PCR, materiał do badania – strupy lub wymaz z dróg płciowych.

W diagnostyce różnicowej należy wykluczyć dermatofitozę, guzowatą lub atypową postać myksomatozy oraz ektoparazytozy.

Do leczenia wykorzystywane są głównie parenteralnie podawane penicyliny – benzylopenicylina prokainowa 40-60 tys. j.m./kg i.m. 1-2 razy na dobę przez 3-5 dni lub benzylopenicylina benzatynowa 40-50 tys. j.m./kg raz na tydzień s.c. przez 3 tygodnie (2, 3, 5, 6). Alternatywą są chloramfenikol lub fluorochinolony.

Leczeniu należy poddać wszystkie króliki w stadzie, nawet jeśli zmiany kliniczne nie są u nich widoczne. Zmiany powinny zniknąć w ciągu 7-28 dni (1, 6). Miano przeciwciał powinno obniżyć się około 6 tygodni po kuracji. Wyleczone króliki można rozmnażać bez ryzyka przeniesienia choroby. Przechorowanie kiły nie daje jednak dożywotniej odporności, więc zwierzę może wielokrotnie ulegać zakażeniu.

Medium 1493
  • Medium 1359
  • Medium 1401

Ryc. 1. Zmiany na nosie u opisanego pacjenta.

Medium kila ryc2 opt

Ryc. 2. Zmiany w okolicy krocza u opisanego pacjenta.

Medium kila ryc3 opt

Ryc. 3. Zmiana na nosie u innego królika.

Opis przypadku

Baks – królik domowy – został przedstawiony w przychodni w związku ze strupem na bocznej stronie nosa. Królik czuł się dobrze, jadł normalnie i nie wykazywał innych objawów chorobowych. Właścicielka sugerowała, że zwierzę mogło mechanicznie uszkodzić nos o klatkę. Po wstępnym wykluczeniu chorób pasożytniczych (test wyczesywania, zeskrobina) oraz dermatofitozy (badanie w świetle lampy Wooda, pobranie włosów na posiew w kierunku dermatofitów) zdecydowano o leczeniu miejscowym w postaci przymoczek z cieczy kalifornijskiej. Po przejściowej poprawie w ciągu kilkunastu dni pojawiły się kolejne zmiany skórne w okolicy napletka.Na wizycie kontrolnej pobrano więc krew do badań serologicznych, które potwierdziły kiłę. Zwierzę zostało poddane leczeniu benzylopenicyliną prokainową (preparat Procapen) w iniekcjach domięśniowych raz dziennie przez siedem dni. Zmiany ustąpiły w ciągu kilku pierwszych dni kuracji. Właścicielka została uprzedzona, że antybiotyk ten nie jest zarejestrowany do stosowania u królików.

Medium kila ryc4 opt

Ryc. 4. Wygląd nosa opisanego pacjenta w 7. dniu leczenia.

Medium kila ryc5 opt

Ryc. 5. Wygląd okolic krocza opisanego pacjenta w 7. dniu leczenia.

Medium 1516


Ryc. – Autorka

następna strona>
1 2 >
OSTATNIO DODANE
Relacja z Kongresu „Akademia po Dyplomie Weterynaria” – Kraków, 16 września 2023
Królikami jesień się zaczyna
Uwaga na dokumentację koniowatych
12 tygodniowy kurs - Zamień Teorię na Praktykę - start 25.09
Międzynarodowy Kongres Medycyny Weterynaryjnej Małych Zwierząt PSLWMZ (17-19 listopada 2023 r.)
POLECANE ARTYKUŁY
Choroby zakaźne
Grzybice narządowe kotów – aktualne dane
Choroby zakaźne
Zołzy nadal światowym problemem
Okulistyka
Przypadek okulistyczny czy ogólny? Najczęstsze problemy okulistyczne u zwierząt egzotycznych
Choroby zakaźne
Aktualne możliwości leczenia grzybicy worków powietrznych u koni
Choroby zakaźne
Bordetella bronchiseptica jako przyczyna odoskrzelowego zapalenia płuc u psów. Cz. I. Rozpoznanie
Choroby zakaźne
Zakażenie koronawirusem (SARS-CoV-2) – jak odpowiadać na pytania właścicieli psów i kotów?
Choroby zakaźne
Leczenie zakażeń powodowanych przez bakterie beztlenowe u psów i kotów
Choroby zakaźne
Zakażenia rotawirusowe u gołębi – nowy czy stary problem?
NEWSLETTER
OBSERWUJ NAS NA
NASZE PUBLIKACJE
  • Magazyn Weterynaryjny
  • Zamów prenumeratę
  • Weterynaria po Dyplomie
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line Magazyn Weterynaryjny
  • Czytaj on-line Weterynaria po Dyplomie
  • Filmy
  • Rada Programowa Magazynu Weterynaryjnego


AKADEMIA PO DYPLOMIE WETERYNARIA
  • Termin i miejsce
  • Program
  • Koszty uczestnictwa
  • Rejestracja online


POMOC
  • Polityka prywatnosci
  • Zadaj pytanie
  • Logowanie i rejestracja
  • Regulamin
  • Metody płatności
  • Regulamin publikowania prac
  • Filmy Pomoc
  • Kontakt


KONTAKT

Medical Tribune Polska Sp. z o.o.
ul. Grzybowska 87
00-844 Warszawa
NIP: 521-008-60-45


801 044 415
+48 (22) 444 24 44
kontakt@magwet.pl
Nr konta: 13 1600 1068 0003 0102 0949 9001

Kontakt w sprawie reklam: magwet-reklama@medical-tribune.pl

Anuluj