Czy szybkie testy diagnostyczne oraz technika PCR są w stanie wykryć obecność szczepionkowych wirusów w kale pobranym od psów szczepionych przeciwko parwowirozie?

Parwowiroza jest ciężką chorobą psów i psowatych, szeroko rozpowszechnioną na całym świecie (1, 2). Parwowirus psi wykazuje powinowactwo do szybko dzielących się komórek, m.in. szpiku kostnego, nabłonka jelitowego, miocytów serca czy też komórek rozwijającego się płodu (2, 3). Wnika do organizmu drogą alimentarną, replikuje przede wszystkim w kryptach jelita cienkiego i wydalany jest z kałem, już od trzeciego dnia po zakażeniu. Pierwsze objawy choroby można zaobserwować po upływie tygodnia od kontaktu psa z wirusem (2-4). Obejmują one wymioty i biegunkę, w następstwie których dochodzi do postępującej utraty białek, rozwoju hipoalbuminemii oraz silnego odwodnienia, efektem których mogą być upadki zakażonych zwierząt.

Najpowszechniejszą metodą laboratoryjną używaną w celu wykrycia wirusa w kale jest reakcja łańcuchowej polimerazy, zwłaszcza real-time PCR. W diagnostyce choroby można wykorzystać także test zahamowania hemaglutynacji oraz badanie kału na obecność...