Ścięgna i więzadła u małych zwierząt, szczególnie u kotów, to niewielkie struktury, lecz z rozwojem dostępnego sprzętu, głowic o większej częstotliwości, ich uwidocznienie i wykrycie zachodzących w nich procesów patologicznych staje się coraz częściej możliwe. Nabiera to szczególnego znaczenia u psów, ze względu na fakt, że urazy układu ruchu dotyczą obecnie nie tylko zwierząt ras cięższych, z założenia bardziej podatnych, ale także ras lżejszych. Wynika to ze wzrostu aktywności fizycznej wielu zwierząt, związanego z rosnącą popularnością zawodów sportowych z udziałem psów, takich jak agility, frisbee itp.

Należy jednak jak zawsze podkreślić, że badanie USG jest badaniem dodatkowym i powinno się wykonywać je u pacjenta uprzednio zbadanego klinicznie, z sugestią co do obszaru występowania procesu chorobowego.

Technika badania

Z uwagi na swoje niewielkie rozmiary, ścięgna i niektóre więzadła to struktury, które mogą być uwidaczniane głowicami o wyższej częstotliwości – około 7,5 MHz i większej. Ze względu na położenie podskórne szczególne zastosowanie mają tu głowice liniowe oraz w niektórych przypadkach nakładki dystansujące.

Podczas badania zwierzę powinno leżeć na boku, zwykle chorą kończyną ku górze, tak by była ona nieobciążona i by umożliwić jej swobodne ruchy, potrzebne do wykonania badania dynamicznego. Depilacja zwykle nie jest konieczna, ułatwia jednak badanie.

Badanie wykonuje się rutynowo w płaszczyznach podłużnych i poprzecznych. Ważne, by głowica była ustawiona prostopadle do ścięgna, co pozwala unikać artefaktów. Oczywiście następnie można wykonywać wszelkie dodatkowe obrazy, ułatwiające ocenę wykrytych uprzednio zmian. Przy badaniu ścięgien ważna jest pełna ocena struktury, od miejsca przyczepu mięśniowego, także z kontrolą samego brzuśca, aż do przyczepu kostnego.